Ἡ "Ὀρθοδοξία" δὲν κάνει γιὰ τὴν κοινωνία!

Τὰ διάφορα μεσσιανικὰ κινήματα, ἦταν κατάλληλα γιὰ ἄτομα τὰ ὁποῖα εἶχαν ἔλθει εἰς ρῆξιν μὲ τὴν κοινωνίαν. Προσδοκοῦσαν ἄλλους κόσμους μὲ ἄλλους φυσικοὺς νόμους καὶ τὴν ἔλευσιν λίαν συντόμως. Μὲ τὴν δημιουργία τοῦ Χριστιανισμοῦ, αὐτὸς ὁ τρόπος σκέψεως ἔγινε βασικός, ὅπου ἐπικρατοῦσε καὶ κατέστρεφε τὶς κοινωνίες. Ἡ φύσις τῶν ἀνθρώπων ἀντιδροῦσε καὶ προσπαθοῦσε ἀενάως νὰ βρῇ διεξόδους, ἀλλὰ πάντα ὑπῆρχε αὐτὴ ἡ ἀσύμβατη κοσμοθέασις νὰ καταστρέφῃ ὅτι τὸ θετικὸ γινόταν.
Ὁ Χριστιανισμὸς θεωρεῖ τὰ πάντα θέλημα Γιαχβέχ. Δὲν ἔχει σημασία ἡ προδιάθεσις, τὸ περιβάλλον, ἡ προσπάθεια, οἱ γνώσεις, ἡ ἐμπειρία, ἡ θέλησις, οἱ ἰδέες, ἡ ἐξάσκησις, ἡ ἐπιμονή, ἡ ὑπομονὴ καὶ ἐν συντομίᾳ ὅλες οἱ ἑλληνικὲς ἀρετές, ἀλλὰ τὸ πόσο συγκίνησαν τὸν Γιαχβὲς οἱ προσευχές, ἡ νηστεία, ἡ μετάνοια, ἡ ἐξομολόγησις, οἱ προσφορὲς καὶ τὰ τάματα, γιὰ νὰ ὑπάρξῃ ἐπιτυχία ἢ ἀποτυχία σὲ κάτι. Μὲ ἄλλα λόγια γι΄αὐτοὺς εἶναι ὄλα θέμα τύχης. Ἔτσι δὲν ἔχουμε καμμία προσπάθεια ἀξιοποιήσεως τῆς ἐφέσεως γιὰ κάτι καὶ καμμία καλλιέργεια ἑλληνικῆς ἀρετῆς.
Οἱ καλόγεροι καὶ οἱ παπάδες προσαρμόζουν τὴν πραγματικότητα στὸν παραλογισμό τους, τὴν μεταδίδουν στοὺς πιστούς, αὐτοὶ λίγο τροποποιημένη στοὺς λιγότερο πιστούς, μέχρι ποὺ γίνεται κτῆμα τῆς κοινωνίας σὲ διαφορετικὲς μορφές. Ὁ καφενόβιος δὲν θὰ μιλήσει γιὰ θέλημα Γιαχβέχ, ἀλλὰ ὅτι "εἶναι γενικὰ νὰ σοῦ κάτσει ἡ φᾶσι..." καὶ οἱ λοιπὲς καφενειακὲς κουβέντες, δεικνύουν καλογερικὸ τρόπον σκέψεως σὲ διαφορετικὸ πλαίσιο.