Δευτέρα 31 Αυγούστου 2015

Κολλήματα ἀθέων

Οἱ ἄθεοι καὶ οἱ ἀφυπνισμένοι ἐπαναλαμβάνουν συνεχῶς: "Ναί, ἀλλὰ δὲν εἶναι θεός" τὸ ἕνα καὶ δὲν "εἶναι θεὸς τὸ ἄλλο". Ἡ λέξις "Φύσις" τοὺς ἱκανοποιεῖ; "Ναί, ἀλλὰ δὲν εἶναι θεός".

Ἔχουν καὶ πρόβλημα μὲ τοὺς συμβολισμούς.

Χριστιανοί, Ἄθεοι ὅλοι τρισαφυπνισμένοι εἶναι!

Τί νὰ ποῦμε ἐμεῖς οἱ πολύθεοι. Εὐτυχῶς ἔρχεται καὶ κάποιος ἀφυπνισμένος ἄθεος νὰ μᾶς ἐνημερώσῃ, ὅτι ὅ Ἥλιος δὲν εἶναι ἅρμα, τὸ ὁποῖο κατὰ τὴν γνώμην τους πάντοτε θ' ὁδηγεῖ ὁ θεὸς Ἀπόλλων. Δὲν μᾶς ἐνημερώνει ὅμως περισσότερο νὰ μᾶς πῇ ὅτι ἡ Γῆ δὲν εἶναι μία τεράστια γυναῖκα, ὁ Οὐρανὸς ἕνας εὐνοῦχος, οἱ ποταμοὶ κάποιοι κερατάδες. Νὰ μᾶς σταματήσῃ ἀπὸ τὴν ὑλοτομία, ἔχουμε βαρεθεῖ νὰ κόβουμε δένδρα καὶ νὰ μὴν βρίσκουμε γυναῖκες μέσα. Ἴσως πάλι τοὺς βολεύουν τὰ καυσόξυλα. Νὰ σταματήσουμε νὰ κατηγοροῦμε τὸν Ὅμηρον ὡς φυγόπονο, νὰ θέλῃ συνεχῶς ἡ Μοῦσα Καλλιόπη νὰ ᾄσεται τὴν μῆνιν τοῦ Ἀχιλλέως καὶ νὰ ἐνισπήσει τὸν Ὀδυσσέα καὶ αὐτὸς νὰ κάθεται καὶ νὰ ἀκούῃ μόνον. Δὲν ὑπῆρχε καὶ ἡ φραπεδιὰ τότε. Νὰ σταματήσουμε νὰ σκεπτόμαστε ὅτι ἐπαφρόδιτος σημαίνει ὅτι τὸν παίρνει ἀγκαλιὰ ἡ θεὰ Ἀφροδίτη. Νὰ μὴν στεναχωριόμαστε ὅταν κοιτάζοντες ἔξω ἀπὸ τὸ ἀεροπλάνο δὲν ἔρχεται ὁ θεὸς Ζεὺς νὰ τοῦ ὑποβάλλουμε τὰ σέβη μας καὶ τὸ ἴδιο μὲ τὸν θεὸν Ποσειδῶνα. Νὰ σταματήσουμε νὰ κατηγοροῦμε τὴν θεὰ Ἀθηνᾶ, ὅταν δὲν μᾶς πιὰνει ἀπὸ τὸν γιακὰ πρὶν κάνουμε μία ἀνοησία καὶ νὰ ζηλεύουμε τὸν Ἀχιλλέα. Γι'αὐτὸ καὶ εἶχαν τότε μακρυὰ μαλλιὰ νὰ τοὺς πιάνει ἀπὸ ἐκεῖ, γιατί ἀπὸ τὰ ἱμάτια μόνο θὰ τοὺς ἔγδυνε.
Οἱ χριστιανοὶ εἶναι καλύτεροι, ἀλλὰ τὰ λένε πολλὰ καὶ δὲν βγάζουμε ἄκρη. Εἶναι οἱ Σατανάδες καὶ οἱ Σιωνιστὲς οἱ φορῆς τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ μετὰ ἔχουμε τοὺς Μασώνους ἢ τοὺς Μποσελβίκους; Ὁ Στάλιν στὸν Β' Παγκόσμιο, γιατί συνεργάσθηκε μὲ τὴν Ὀρθόδοξον Ῥωσσικὴν Ἐκκλησίαν  καὶ ὄχι μὲ Ῥώσσους Ἐθνικούς; Γιατί οἱ Ἕλληνες Κομμουνιστὲς εἶναι καὶ φανατικοὶ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ καὶ ὄχι κάτι Σατανοσιωνιστομασωνομπολσεβικικὸ ἢ Σατανοσιωνιστομπολσεβομασωνικό; Ἔχουμε καὶ τὸν Λιακόπουλο μὲ τὰ ὅλα τὰ εἴδη τὰ ὁποῖα ζοῦν ἀναμεσά μας καὶ ἀναρωτιέμαι πῶς χωρᾶμε σ'ἕναν πλανήτη μόνον.
Ἀφυπνισμένοι εἶναι καὶ οἱ διάφοροι γνωρίζοντες ὅτι πάντα σὲ μία ὁμάδα εἴκοσι με τριάντα ἀτόμων στὴν Παλαιολιθικὴ ἐποχή, ὑπῆρχαν δύο-τρεῖς πονηροί, ὁ ἕνας ἔκανε τὸν ἀρχηγό, ὁ ἄλλος τὸν σαμάνο, ὁ τρίτος τὸν βοηθὸ καὶ ἔπαιρναν ἐπιπλέον μερίδες. Πῶς γίνεται κάποιοι νὰ τὰ βλέπουν ὅλα θεϊκὰ καὶ μία μικρὴ μειοψηφία δύο-τριῶν νὰ εἶναι κυνικοὶ καὶ ἄθεοι, λὲς καὶ εἶχαν διαβάσει Ντώκινς, δὲν τὸ ἐξηγοῦν.

Κυριακή 30 Αυγούστου 2015

Ὁ πάπας τῆς Ἀθεΐας συμφωνεῖ μὲ τοὺς Σκοταδιστές!







Τὸ ἴδιο μῖσος γιὰ τὴν Φιλοσοφία εἶχαν καὶ οἱ Χριστιανοὶ καὶ οἱ Μουσουλμάνοι. Ὅσο διάβαζαν ἔστω λίγο Ἀριστοτέλη καὶ Πλάτωνα, οἱ Μουσουλμάνοι εἶχαν τὰ πρωτεῖα. Μετὰ ἐν ᾧ τοὺς ἔμαθαν ξανὰ οἱ Δυτικοί, τοὺς παράτησαν οἱ Μουσουλμάνοι. Ἀποτέλεσμα τὰ πρωτεῖα ἔχουν τώρα οἱ Δυτικοί.

Καλὰ ἔκαναν καὶ σκότωσαν τὴν Ὑπατία; Καλὰ ἔκαναν καὶ ἔκαψαν τὸ Σεράπειο, μὲ ὅτι βιβλία εἶχαν ἀπομείνει; Καλὰ ἔκαναν οἱ Τζιχαντιστὲς καὶ ἀνατίναξαν τὸν ἐναπομείναντα Ναὸ τοῦ Βαάλ; Καλὰ ἔκαναν καὶ ἔκαψαν τὴν Βιβλιοθήκη τῆς Ἀλεξανδρείας, οὔτε Δαρβῖνο εἶχε, οὔτε Ἀϊνστάϊν, οὔτε Σρέντιγκερ; Αὐτοὶ ἄλλωστε ἔπεσαν ἀπὸ τὸν οὐρανό, δὲν κάθησαν ποτὲ σὲ σχολεῖα. Τυχαῖο εἶναι ὅτι δὲν γεννήθηκαν ἐν μέσῳ τοῦ Μεσαίωνος.

Εἷναι δυνατὸν αὐτὸς νὰ θεωρεῖται ὡς ἕνα ἀπὸ τὰ φωτεινὰ μυαλά;

Πρόβλημα ἐπαναληψιμότητος εἰς τὰς μελέτας τῆς Ψυχολογίας

 Τὸ πρόβλημα εἶναι ὅτι θέλουν νὰ μιμηθοῦν τὶς θετικὲς ἐπιστήμες καὶ ξεχνοῦν ὅτι ἔχουν νὰ κάνουν μὲ ἀνθρώπους καὶ ὄχι μὲ κομμάτια ὕλης.

Πηγή
Πρόβλημα επαναληψιμότητας
Κάτι δεν πάει καλά με τις μελέτες Ψυχολογίας

Στις εξετάσεις ψυχολογίας, πολλές μελέτες δεν πιάνουν καν τη βάση 

Καλό θα ήταν να μην εμπιστεύεστε τυφλά τις έρευνες Ψυχολογίας: Η μεγαλύτερη μελέτη που έχει πραγματοποιηθεί ως σήμερα για το θέμα διαπιστώνει ότι τα δύο τρίτα των δημοσιεύσεων δεν είναι δυνατό να αναπαραχθούν από ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες.

Συνολικά 270 επιστήμονες από πέντε ηπείρους συμμετείχαν στη νέα μελέτη, η οποία επιχειρεί να αναπαράγει τα αποτελέσματα 100 προηγούμενων ερευνών που είχαν δημοσιευτεί σε τρεις από τις πιο έγκριτες επιθεωρήσεις Ψυχολογίας.

Είναι η μεγαλύτερη προσπάθεια μέχρι σήμερα για τη μέτρηση της επαναληψιμότητας σε οποιοδήποτε επιστημονικό πεδίο, καμαρώνει η ερευνητική ομάδα.

Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο κορυφαίο περιοδικό Science.

Η επαναληψιμότητα ή αναπαραγωγιμότητα, μια βασική έννοια της επιστήμης, σημαίνει ότι τα ευρήματα μιας οποιασδήποτε μελέτης μένουν τα ίδια όταν τα δεδομένα υφίστανται νέα ανάλυση, ή όταν νέα δεδομένα συλλέγονται με ίδιες μεθόδους.

Η ανεξάρτητη επιβεβαίωση των ερευνητικών αποτελεσμάτων είναι εξάλλου βασικό κριτήριο για την αποδοχή τους.

Ένα σημαντικό έλλειμμα επαναληψιμότητας έχει αναγνωριστεί τα τελευταία χρόνια σε πολλά επιστημονικά πεδία πέρα από την Ψυχολογία: Πρόσφατη ανάλυση που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature εξέταζε 53 σημαντικές μελέτες για τη βιολογία του καρκίνου και διαπίστωνε ότι μόνο οι 6 ήταν δυνατό να αναπαραχθούν.

Σε δική της μελέτη, η αμερικανική εταιρεία βιοτεχνολογίας Glenn Begley (πρώην Amgen) έδειχνε ότι μεταξύ 53 «κορυφαίων» μελετών ογκολογίας το διάστημα 2001-2011 μόνο το 11% ήταν δυνατό να αναπαραχθούν στα εργαστήρια της εταιρείας. Αντίστοιχη έρευνα της Bayer Health μπόρεσε να αναπαράγει μόλις το 25% των ακαδημαϊκών δημοσιεύσεων που εξέτασε.

«Εδώ και χρόνια υπάρχει ανησυχία για την επαναληψιμότητα των επιστημονικών ευρημάτων, όμως οι άμεσες, συστηματικές ενδείξεις ήταν περιορισμένες» σχολιάζει ο Μπράιαν Νόζεκ, συνιδρυτής του Center for Open Science και επικεφαλής της νέας ανάλυσης.

«Το ερευνητικό πρόγραμμά μας είναι το πρώτο του είδους του και προσφέρει σημαντικές ενδείξεις ότι οι ανησυχίες είναι πραγματικές και αντιμετωπίσιμες» λέει.

Από τις 100 απόπειρες επιβεβαίωσης προηγούμενων ευρημάτων στο χώρο της Ψυχολογίας, η ανάλυση ήταν επιτυχής μόνο σε 39 περιπτώσεις.

Σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα, τρεις είναι οι βασικοί λόγοι για τους οποίους μια μελέτη δεν είναι δυνατό να αναπαραχθεί:

    Το αρχικό αποτέλεσμα ήταν ψευδώς θετικό
    Η απόπειρα αναπαραγωγής της μελέτης χρησιμοποιεί ελαφρώς διαφορετικές μεθόδους και υλικά
    Η απόπειρα αναπαραγωγής αποτυγχάνει κατά τύχη να αναπαράγει το αρχικό αποτέλεσμα

Ένα γενικότερο πρόβλημα, επισημαίνει ο Νόζεκ, είναι ότι τα κίνητρα των επιστημόνων δεν συμβαδίζουν πάντα με την ανάγκη αναπαραγωγιμότητας: «Οι επιστήμονες έχουν στόχο να συνεισφέρουν αξιόπιστη γνώση, ταυτόχρονα όμως πρέπει να παράγουν αποτελέσματα που τους βοηθούν να κρατήσουν τη δουλειά τους ως ερευνητές» λέει.

Για παράδειγμα, μελέτες με αναπάντεχα, εντυπωσιακά αποτελέσματα είναι πολύ πιο εύκολο να δημοσιευτούν σε σχέση με αξιόπιστες βαρετές μελέτες.

Όπως σχολιάζει στο δικτυακό τόπο του Nature ο Τζον Ιωαννίδης, επιδημιολόγος του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, το πρόβλημα είναι πιθανώς πολύ μεγαλύτερο από ό,τι δείχνει η νέα μελέτη, δεδομένου ότι το δείγμα των 100 δημοσιεύσεων προήλθε από τρεις κορυφαίες εκδόσεις του χώρου και όχι από άλλες, λιγότερο αξιόπιστες.

Σύμφωνα με τους συντάκτες της τελευταίας ανάλυσης, ένας τρόπος αντιμετώπισης αυτού του ελλείμματος αναπαραγωγιμότητας είναι η ελεύθερη πρόσβαση στα δεδομένα των πρωτότυπων επιστημονικών δημοσιεύσεων.

Ένας άλλος τρόπος όμως αφορά τη χρηματοδότηση της ίδιας της έρευνας: όπως εκτιμά ο Νόζεκ, η διάθεση του 3% των ερευνητικών κονδυλίων για βελτίωση της επαναληψιμότητας θα είχε μεγάλη διαφορά.

Σήμερα, λέει, το ποσοστό αυτό είναι σχεδόν μηδέν τοις εκατό.

Σάββατο 29 Αυγούστου 2015

Ἁπλῶς μνημειῶδες!


Πηγή

The other famous bon mote of Tertullian is worth quoting with some context:
The Son of God was crucified: I am not ashamed--because it is shameful.
The Son of God died: it is credible - because it is silly.
He was buried, and rose again: it is certain - because it is impossible.

Μεμονωμένα ὅλα τὰ περιστατικά!

Τὸ τί ἐκλαμβάνεται ὡς μεμονωμένο περιστατικὸ εἶναι ἕνα θέμα, ἀφ'οὗ οἱ χριστιανικὲς ἐκδόσεις, δείχνουν καὶ ἐξιστοροῦν ἁγίους νὰ γκρεμίζουν ναοὺς μὲ ... τὴν προσευχή τους. Οἱ ἅγιοι εἶναι πρότυπα καὶ οἱ ἀνώτατοι τῶν θνητῶν κατὰ τοὺς χριστιανούς. Κατὰ πόσο σφυροφόρες ἦταν οἱ προσευχὲς δὲν λένε;
Οἱ Χριστιανοὶ ὑπῆρχαν σὲ κάποιους θύλακες, δὲν ἦταν ὁμογενῶς διαμοιρασμένοι στὴν αὐτοκρατορία, οὔτε γινόταν νὰ ἐπιτίθενται τὴν ἴδια στιγμή. Νὰ μᾶς ποῦνε καὶ τί εἶναι Ἐκκλησία, οἱ χριστιανοὶ αὐτοκράτορες δὲν εἶναι παρ'ὅλο ποὺ συγκαλοῦσαν συνόδους καὶ ὅριζαν τὸ δόγμα, οἱ ὀχλεγέρτες ἐπίσκοποι δὲν εἶναι, ὁ ὄχλος δὲν εἶναι, δὲν μένει καὶ κάτι. Οἱ ἀδιάφοροι, οἱ τυχαῖοι καὶ οἱ οἰκονομικῶς ἐξαρτώμενοι πάντως δὲν γίνεται νὰ εἶναι.

Νεοπαγανιστές, νεοεθνικοί, γενικῶς τὸ πρόθεμα νέο νὰ ὑπάρχῃ!

Κατ'ἀρχὴν τὸ πρόθεμα νέο εἶναι δική τους συνήθεια, θέλουν νὰ εἶναι καὶ Νεορωμαῖοι καὶ Νεοισραηλῖτες καὶ τελευταίως καὶ Νεοέλληνες. Βεβαίως εἶναι ἡ ἐποχὴ τῆς ἀνοησίας, ὁπότε λέγονται διάφορα περίεργα. Δὲν τελοῦνται τὰ Ἐλευσίνια Μυστήρια, λένε, λὲς καὶ ἦταν ὑποχρεωτικὸ γι'ὅλους νὰ λαμβάνουν μέρος, ἀλλιῶς ἐστέλνονταν ἐξορία στὸ Ἰσραήλ. Ὅσοι δὲν λάμβαναν μέρος στὰ Ἐλευσίνια ἢ Καβείρια Μυστήρια ἦταν καὶ αὐτοὶ Νεοπαγανιστές; Μὲ ἢ χωρὶς εἰσαγωγικά;

Ὑπερισχύει μέσα του ὁ ἐπιστήμων ἢ ὁ πιστός;



Αὐτοὶ οἱ χριστιανοὶ οἱ καλλιεργημένοι, γιατί δὲν παρέμειναν τέτοιοι καὶ μὲ τὴν ὁριστικὴ ἐπικράτησιν τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἀλλὰ ὅσο ἐκχριστιανίζετο ἡ αὐτοκρατορία, τόσο πλησίαζε ὁ μαῦρος, ἢ ἔστω σκοῦρος γκρί, Μεσαίων; Γιατί ἀναγκάστηκε ὁ Ἰουστινιανὸς νὰ ἀπαγορεύσῃ στοὺς Ἐθνικοὺς τὸ 529 μ.α.χ.χ. νὰ διδάσκουν; Ἀφ'οὗ οἱ καλλιεργημένοι Χριστιανοὶ εἶχαν πείσει τοὺς Ἐθνικούς γιὰ τὸ φιλοσοφικὸν καὶ καλλιεργημένον τοῦ Χριστιανισμοῦ κάποια στιγμὴ τὸν 4ον αἰῶνα; Ἐπὶ Κωνσταντίνου ὁ Χριστιανισμὸς στὴν Δύσιν ἦτο πρακτικῶς ἀνύπαρκτος. Στὸ κάτω-κάτω χρειάστηκαν ἀφορμὲς καὶ δικαιολογίες γιὰ τὶς συγκρούσεις μὲ ὅλους τοὺς ἄλλους ἀνταγωνιστὲς καὶ σφετεριστές; Τί εἰδικὸ εἶχε ἡ περίπτωσις τοῦ Εὐγενίου, τοῦ Ἀρβογάστου καὶ τοῦ Νικομάχου Φλαβιανοῦ; Ὁ Νικόμαχος Φλαβιανὸς δὲν ἦταν Ῥωμαῖος Ἐθνικός;
Βεβαίως ὁ ἴδιος κύριος ἀνακάλυψε ὅτι ἁπλῶς ὁ Ἰουστινιανὸς σταμάτησε τὴν χρηματοδότησιν. Ἡ Ἀκαδήμεια ὄμως εἶχε δική της περιουσία. Μήπως καὶ τὴν περιουσία τὴν κατείσχησε;







Πηγή
The Last Pagans of Rome
Front Cover
Alan Cameron
Oxford University Press, 19 Nov 2010 - Religion - 896 pages
2 Reviews
Rufinus' vivid account of the battle between the Eastern Emperor Theodosius and the Western usurper Eugenius by the River Frigidus in 394 represents it as the final confrontation between paganism and Christianity. It is indeed widely believed that a largely pagan aristocracy remained a powerful and active force well into the fifth century, sponsoring pagan literary circles, patronage of the classics, and propaganda for the old cults in art and literature. The main focus of much modern scholarship on the end of paganism in the West has been on its supposed stubborn resistance to Christianity. The dismantling of this romantic myth is one of the main goals of Alan Cameron's book. Actually, the book argues, Western paganism petered out much earlier and more rapidly than hitherto assumed. The subject of this book is not the conversion of the last pagans but rather the duration, nature, and consequences of their survival. By re-examining the abundant textual evidence, both Christian (Ambrose, Augustine, Jerome, Paulinus, Prudentius) and "pagan" (Claudian, Macrobius, and Ammianus Marcellinus), as well as the visual evidence (ivory diptychs, illuminated manuscripts, silverware), Cameron shows that most of the activities and artifacts previously identified as hallmarks of a pagan revival were in fact just as important to the life of cultivated Christians. Far from being a subversive activity designed to rally pagans, the acceptance of classical literature, learning, and art by most elite Christians may actually have helped the last reluctant pagans to finally abandon the old cults and adopt Christianity. The culmination of decades of research, The Last Pagans of Rome overturns many long-held assumptions about pagan and Christian culture in the late antique West.

Ποῦ τὸν βρῆκε τὸν γέρο μοναχὸ στὴν Αἴγυπτον;

Σφαγίαστηκαν οἱ Ἀρειανοὶ καὶ ἄδραξαν τὴν εὐκαιρία οἱ ἀντιπολιτευόμενοι Ἀθανασιανοὶ στὸ παλάτι. Καὶ ὡς νικητὲς ἔγιναν οἱ "Ὀρθόδοξοι" καὶ οἱ "Καθολικοί".

 Πηγή

Over the following year and a half Theodosius marshalled his forces for the invasion. The Eastern armies had atrophied since the death of the emperor Valens and most of his soldiers at the Battle of Adrianople. It fell upon the generals Flavius Stilicho and Timasius both to restore discipline to the legions and to bring them back up to strength through recruitment and conscription.
At the same time another of Theodosius's advisers, the eunuch Eutropius, was sent out from Constantinople to seek the advice and wisdom of an aged Christian monk in the Egyptian town of Lycopolis. According to the accounts of the meeting given by Claudian and Sozomen, the old monk prophesied that Theodosius would achieve a costly but decisive victory over Eugenius and Arbogast.

Εγκαίνια ΥΣΕΕ Αμερικης -- Ομιλίες





Παρασκευή 28 Αυγούστου 2015

Ὅσοι εἶναι ἀνάξιοι νὰ δημιουργήσουν, καταστρέφουν!

Πηγή

ΔΑΜΑΣΚΟΣ. Τον ρωμαϊκό ναό του Βαάλ στην αρχαία Παλμύρα ανατίναξαν οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, που κατέχουν την πόλη, ενισχύοντας τους φόβους της διεθνούς κοινότητας για την τύχη των μνημείων.

Η ολική καταστροφή του ναού του Βαάλ Σαμίν, που θεωρείται ο δεύτερος σημαντικότερος στην αρχαία Παλμύρα, προκάλεσε αποτροπιασμό σε όλο τον κόσμο, με την επικεφαλής της UNESCO, Ιρίνα Μπόκοβα, να δηλώνει: «Η καταστροφή αυτή αποτελεί ένα ακόμη έγκλημα πολέμου και μία τεράστια απώλεια για τον συριακό λαό και την ανθρωπότητα. Οι δράστες της φρίκης πρέπει να λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους». Πριν από λίγες ημέρες, οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους αποκεφάλισαν τον 82χρονο συνταξιούχο έφορο αρχαιοτήτων της αρχαίας Παλμύρας. «Οι χειρότεροι φόβοι μας δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν» δήλωσε χθες ο επικεφαλής αρχαιοτήτων της Συρίας, Μααμούν Αμπντουλκαρίμ, επιβεβαιώνοντας ότι ο ναός του Βαάλ ανατινάχθηκε την Κυριακή.

Η Παλμύρα, διάσημη για τις άριστα διατηρημένες ελληνορωμαϊκές της αρχαιότητες, έπεσε στα χέρια των ισλαμιστών τον Μάιο, δημιουργώντας φόβους για ενδεχόμενη καταστροφή τους. Το Ισλαμικό Κράτος έχει άλλωστε προβεί σε ανάλογες ενέργειες σε άλλες τοποθεσίες της Συρίας και του Ιράκ, τις οποίες ελέγχει.

Μέχρι την Κυριακή, όμως, τα μνημεία της αρχαίας Παλμύρας, δεν είχαν προκαλέσει την καταστροφική μανία των ισλαμιστών, παρά τις αναφορές ότι οι μαχητές είχαν ναρκοθετήσει πολλά σημεία της πόλης και καταστρέψει το παγκοσμίως διάσημο άγαλμα λιονταριού στο τοπικό μουσείο.

«Το Ισλαμικό Κράτος τοποθέτησε μεγάλες ποσότητες εκρηκτικών στον ναό του Βαάλ Σαμίν, τα οποία πυροδότησε, προκαλώντας την ολοσχερή του καταστροφή.
Το εσωτερικό του ναού εξαφανίσθηκε, ενώ οι κίονες κατέρρευσαν», είπε ο Αμπντουλκαρίμ. Το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, με έδρα το Λονδίνο, επιβεβαίωσε και αυτό την καταστροφή του ναού.

Ο ναός του Βαάλ Σαμίν κατασκευάσθηκε το 17 μ.Χ., ενώ το κτίσμα επεκτάθηκε σημαντικά από τον αυτοκράτορα Αδριανό το 130 μ.Χ. Γνωστή και ως «Μαργαριτάρι της Ερήμου», η Παλμύρα είναι όαση, σε απόσταση 210 χλμ. βορειοδυτικά της Δαμασκού. Η πρώτη γνωστή αναφορά στο όνομα της πόλης χρονολογείται στον 19ο π.Χ. αιώνα, σε επιγραφή που την αναφέρει ως σταθμό για καραβάνια στον Δρόμο του Μεταξιού.

Στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όμως, η πόλη γνωρίζει τη μεγαλύτερη ακμή της, που διαρκεί τέσσερις και πλέον αιώνες, μέχρι το 400 μ.Χ. Πριν από την επικράτηση του Χριστιανισμού τον 2ο αιώνα μ.Χ., οι κάτοικοι λατρεύουν τον σημιτικό θεό Βαάλ, ο ναός του οποίου είναι ένας από τους τρεις σημαντικότερους της πόλης, μαζί με εκείνους των θεοτήτων Γιαριμπόλ του Ηλιου και Αγκλιμπόλ της Σελήνης.

Οι τζιχαντιστές έχουν εκτελέσει εκατοντάδες ανθρώπους στην Παλμύρα και τη γύρω περιοχή, πολλοί από αυτούς υπάλληλοι του μπααθικού καθεστώτος του προέδρου Ασαντ. Σε ένα αποτρόπαιο περιστατικό, το Ι.Κ. χρησιμοποίησε παιδιά, που εκτέλεσαν 25 κυβερνητικούς στρατιώτες στο αρχαίο αμφιθέατρο της πόλης.

Τετάρτη 26 Αυγούστου 2015

Μακρόν: «Θρησκευτικός πόλεμος» Καλβινιστών και Καθολικών στην Ευρώπη για το χρέος

Δὲν δημιούργησε ἡ Διαμαρτύρησις (Προτεσταντισμός) τὴν Κεφαλαιοκρατία (Καπιταλισμός), ἀλλὰ τὸ πλήρως ἀσύμβατον τοῦ Καθολικισμοῦ μὲ τὸν Κόσμον, δημιούργησε κοινωνικὴ ἀσφυξία ὅταν ἄρχισε νὰ συσσωρεύεται ὁ χρυσὸς καὶ ἄλλα πλούτη ἀπὸ τὶς ἀνακαλυφθεῖσες χῶρες καὶ δὲν ὑπῆρχε δυνατότητα ἀξιοποιήσεώς των. Ὁ Ἰουδαϊσμὸς πάντοτε δημιουργοῦσε αἱρέσεις, ἰδίως ἐρχόμενος σ'ἐπαφὴ μὲ τὶς περσικὲς ἀλλὰ καὶ τὶς ἄλλες τῶν ἐθνισμῶν τῆς Ῥωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, φυσιολογικὸ φαινόμενο ἀφ'οὗ σὲ κάθε μέρος δημιουργοῦνται τέτοιες, χωρὶς ὡστόσο νὰ διεκδικοῦν ἀποκλειστικότητα. Στὸν Κωνσταντῖνο καὶ στοὺς μετέπειτα αὐτοκράτορες ἡ χρησιμότατη μορφὴ ἦταν ὁ Ἀρειανικὸς Χριστιανισμός, ἀπὸ τὸν Θεοδόσιο Α' καὶ μετὰ προτιμᾶται ὁ Χριστιανισμὸς τοῦ Ἀθανασίου τῆς Ἀλεξανδρείας καὶ ἐξελίσσεται σὲ Καθολικισμὸ καὶ Ἀνατολικὴ Ὀρθοδοξία. Κάποιες ἄλλες μορφὲς τοῦ Χριστιανισμοῦ ἦταν χρήσιμες γιὰ τὰ μέρη τῆς αὐτοκρατορίας μὲ ἀποσχιστικὲς τάσεις. Ἡ αἵρεσις τοῦ Λουθήρου καὶ τῶν ἄλλων εὐνοήθηκε ἀπὸ τὶς συγκυρίες, ἀπὸ τὶς κοινωνικὲς δυνάμεις, αἱ ὁποῖαι περίμεναν τὴν ἑπόμενη εὐκαιρία νὰ ἐκδηλωθοῦν. Ἡ Ἀναγέννησις ἦταν ἡ ἐπιστροφὴ τῆς Ἀρχαιότητος, ἀλλὰ ἀφ'οὗ δὲν συνοδεύτηκε μὲ τὴν ἐπιστροφὴ στὶς ἐθνικὲς θρησκεῖες, τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν κάτι τὸ ἀσύμβατο μὲ τὸν Κόσμον. Ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησία ἀντιδρᾷ μὲ τὴν Ἀντιμεταῤῥύθμισιν καὶ ἡ ἀκόλουθη ἀντίδρασις εἶναι ὁ Διαφωτισμὸς καὶ ἡ Γαλλικὴ Ἐπανάστασις. Ὁ Διαφωτισμὸς ἀντλεῖ τὰ πρότυπά του ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα, ἀλλὰ χωρὶς τὴν πλήρη κατανόησίν της, ἀφ'οὗ δὲν συνοδεύεται ἀπὸ ἐπιστροφὴ στὶς ἐθνικὲς θρησκεῖες, καὶ οὕτως ἔχουμε ὡς ἀποτέλεσμα τὴν ἧττα τοῦ Διαφωτισμοῦ μὲ κύριο ἀποτέλεσμα τὴν Βιομηχανικὴν Ἐπανάστασιν. Τὰ ἀδιέξοδα αὐτῆς ὁδήγησαν σὲ δύο ἀκραῖες ἰδεολογίες, αἱ ὁποῖες ἡττήθησαν ἡ μὲν μία στρατιωτικῶς, ἡ δὲ ἄλλη οἰκονομικῶς καὶ χρησιμοποιοῦνται ἡ μία πρὸς δυσφήμισιν τῶν ἐθνισμῶν κυρίως ὡς πρὸς τὴν λατρείαν καὶ τοὺς τρόπους καὶ ἡ ἄλλη γιὰ προσεταιρισμὸ τῆς πάντα ἐπικινδύνου πραγματικῆς φιλοσοφίας.

Πηγή
Μακρόν: «Θρησκευτικός πόλεμος» Καλβινιστών και Καθολικών στην Ευρώπη για το χρέος   

Για «θρησκευτικό πόλεμο» στην Ευρώπη για το χρέος, μεταξύ των Καλβινιστών και των Καθολικών, έκανε λόγο ο Γάλλος υπουργός Οικονομίας Εμανουέλ Μακρόν, τονίζοντας ότι αυτός πρέπει να τερματισθεί, μεταδίδει το πρακτορείο Bloomberg.

Ο Μακρόν ανέπτυξε την προσέγγισή του για τα οικονομικά προβλήματα της Ευρωζώνης σε συνέδριο Γερμανών διπλωματών, κάνοντας λόγο για τους Καλβινιστές από τη μία πλευρά, που επιπλήττουν όσους έχουν χρέη, και τους πολύ ελαστικούς Καθολικούς από την άλλη πλευρά.

Οι δύο πλευρές, σημειώνει το Bloomberg, αντανακλούν τη νοητή διάκριση μεταξύ των καθοδηγούμενων από τη Γερμανία οπαδών της δημοσιονομικής πειθαρχίας στον Βορρά και του πιο χρεωμένου Μεσογειακού Νότου.

Μιλώντας στο Βερολίνο, ο Μακρόν στην αρχή κέντρισε τους Καλβινιστές, λέγοντας: «Κάποιοι άνθρωποι, κάποια κράτη-μέλη, χρεοκόπησαν. Δεν τήρησαν τις δεσμεύσεις τους. Θα πρέπει να πληρώνουν έως το τέλος της ζωής τους».

Στο αντίθετο άκρο είναι οι Καθολικοί, «σαφώς η Γαλλία είναι στην πλευρά αυτή, με μια πιο χαλαρή προοπτική όσον αφορά τη σπατάλη. Χρεοκοπήσαμε, αλλά πάμε στην εκκλησία, εξηγούμε την κατάσταση και μπορούμε να ξεκινήσουμε την επόμενη ημέρα μία άλλη εβδομάδα», δήλωσε ο Γάλλος υπουργός, επισημαίνοντας ότι «μάλλον θα πρέπει να βρούμε την ισορροπία μεταξύ των δύο αυτών προσεγγίσεων».

Πέντε αιώνες, αφού η προτεσταντική μεταρρύθμιση βύθισε την Ευρώπη σε μία θρησκευτική σύγκρουση και επτά δεκαετίες μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Μακρόν τόνισε ότι «οι κατεστημένες θέσεις για την οικονομική και τη δημοσιονομική πολιτική αποτελούν το μεγαλύτερο εμπόδιο σε μία γνήσια ενότητα σήμερα».

Το αποτέλεσμα είναι μία ασυμφωνία στο τραπέζι των συνεδριάσεων στις Βρυξέλλες, με τους Καλβινιστές προκαθορισμένους να ευνοούν αυστηρότερους προϋπολογισμούς και τους Καθολικούς να προσφέρουν συγχώρεση για την παραβίαση των κανόνων – «με αυτό το είδος της βήμα – βήμα προσέγγισης, βρίσκοντας μία λύση, αλλά την τελευταία στιγμή», δήλωσε ο Μακρόν.

Σάββατο 22 Αυγούστου 2015

Νὰ τὰ συνεχεία καὶ εἶναι δύο ἐκ πολλῶν!

Φυσικὰ οἱ πολλοὶ Ῥωμῃοὶ αἰσχύνονται γιὰ τὸν μὴ ἐκχριστιανισμὸ τῶν προγόνων τους καὶ βλέπουν παντοῦ μόνον κακοὺς Ἐζερῖτες καὶ Μηλιγγούς. Οἱ Λάκωνες Ἐθνικοὶ ζοῦνε στὶς ἴδιες συνθῆκες καὶ βλέπουμε ὅτι κάνουν  ἄλλα 400 χρόνια μέχρι τὸν πλήρη ἐκχριστιανισμό τους. Τότε ὅμως ἐμφανίζεται ὁ Πλήθων Γεώργιος Γεμιστός.
Κάποιοι ἄλλοι ἐποικίζουν τὰ Βάτικα.

Πηγή
Αργότερα, ο αυτοκράτορας Μανουήλ Β' Παλαιολόγος κατόρθωσε να τους εκχριστιανίσει (σημ. τοὺς Μηλιγγούς) πλήρως, και στη συνέχεια αφομοιώθηκαν από το ελληνικό στοιχείο της περιοχής.
Πηγή
 Ο Μανουήλ Β' Παλαιολόγος (27 Ιουνίου 1350 - 21 Ιουλίου 1425) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας από το 1391 έως το θάνατό του στις 21 Ιουλίου του 1425.
Πηγή

Το 900 μ.χ η περιοχή αποικείται από Μανιάτες. Ήταν άνθρωποι αγέρωχοι
και ακατανίκητοι, και με αυτοκρατορικό διάταγμα που τους χαρακτηρίζει
επικίνδυνους χαρακτήρες, απαγορεύεται σε αυτούς η είσοδος τους στην πόλη
της Μονεμβασιάς.

Πηγή

ΝΙΚΩΝ Ο "ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ" Ο ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ
  
600 περίπου. Η «Λακεδαιμονία», η οποία επί δύο περίπου αιώνες εστέγαζε την δράκα των τοποτηρητών της πρωτοβυζαντινής αυταρχίας, με άρχοντα διοικητή διορισμένο πότε απευθείας υπό των θεομανών αυτοκρατόρων της Nova Roma (Νέας Ρώμης) του Βοσπόρου και πότε υπό του Στρατηγού του «Θέματος Πελοποννήσου» που ήδρευε στην Κόρινθο, εγκατελήφθη σταδιακώς από τα μη Εθνικά στοιχεία. Η χριστιανική της Επισκοπή έκλεισε και αρκετοί εκ των Σπαρτιατών του Ταϋγέτου και του Πάρνωνος επέστρεψαν σ’ αυτήν, μαζί με τα λείψανα των πολιτικοθρησκευτικών Εθνικών θεσμών τους. Οι ελάχιστες εκκλησίες ερημώθησαν και, όπως αποδεικνύεται εκ της πλήρους απουσίας βυζαντινών νομισμάτων της εποχής, μετά τον Γιουτπράδα (Ιουστινιανό) οι ελεύθεροι Έλληνες της λακωνικής γής κατέφυγαν στην ανταλλακτική οικονομία προς εξασφάλιση της αυταρκείας και αυτονομίας τους.

700 περίπου. Πτωχικοί μικροπληθυσμοί μη χριστιανών «Σλάβων», ή «Χορβατών», ή «Παγανών», όπως τους απεκάλουν οι Βυζαντινοί, άρχισαν να κατέρχονται ειρηνικώς έως την Πελοπόννησο και, αναζητώντας έναν ασφαλή τόπο να εγκατασταθούν μακριά από την βία των χριστιανών, άρχισαν να ιδρύουν οικισμούς στην Κορινθία, την Αχαϊα, την Ηλεία, την Αρκαδία, καθώς και στην Λακωνία, ανεμπόδιστοι από τους εκεί Έλληνες Εθνικούς. Τρείς μη χριστιανικές εθνικές κοινότητες, οι Έλληνες Εθνικοί, οι «Παγανοί», και κάποιοι ελάχιστοι Ιουδαίοι, θα ζήσουν έκτοτε μέσα στην πόλη της «Λακεδαιμονίας» επί πολλές δεκαετίες, δίχως προστριβές, παρόλο  που η κάθε  κοινότης ετη
ρούσε τα δικά της ειωθότα, σε μία θαυμαστή ανεκτικότητα που άντεξε όσο έμεινε μακριά από την Λακωνική η μισαλλοδοξία των Βυζαντινών, των οποίων η ισχνή παρουσία, κυρίως με εποίκους, περιορίζετο γύρω μόνον από την Μονεμβάσια. Πρέπει εδώ να τονισθεί ιδιαιτέρως το γεγονός ότι δεν επρόκειτο για επιδρομή όπως παρουσίαζαν την όλη κίνηση των σλαβικών ομάδων οι παντελώς αναξιόπιστοι Βυζαντινοί, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ο ανιστόρητος μύθος ότι όλη η χώρα των Ελλήνων «εσλαβώθη», αλλά γι’ απλή και ειρηνική εγκατάσταση διωκομένων μη χριστιανικών πληθυσμών. Επί του ζητήματος, υπάρχει από το 1922 μία εξαιρετική εργασία του Περικλέους Ζερλέντου, που αποδεικνύει ότι είναι χυδαίες παραποιήσεις της ιστορικής αληθείας τα όσα έχουν αφελώς συναχθεί υπό ευρωπαίων ιστορικών κυρίως, των τελευταίων 2 - 3 αιώνων με αφορμή τις φαντασιοπληξίες τού συναξαριστή του «Αποστόλου» Ανδρέου, ή του αυτοκράτορος Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου. Ο τελευταίος αυτός μάλιστα,  αγνοούσε  παντελώς  την 
ελλαδική πραγματικότητα (σελ. 6) και μάλιστα ο ως άνω συγγραφέας τον αποκαλεί δικαιολογημένα και, κυρίως, τεκμηριωμένα «μικρόλογο, μικρόνου και θρήσκο» (σελ. 6): «Ο εστεμμένος συγγραφεύς ουδεμίαν είχε συναίσθησιν εθνικήν, καλών την Κρήτην θεόλεστον. Ούτος διέπλασεν επί το μυθικώτερον το συνεξάριον του Πρωτοκλήτου ως προς την πολιορκίαν και απαλλαγήν της πόλεως των Πατρών από των πολιορκούντων αυτήν Σλάβων και Σαρακηνών... Τοιούτος ελαφρός τον νούν και την συναίσθησιν, ανέλαβε να ιστορήση τα των Σλάβων εν Πελοποννήσω και προσέτι παρέδωκεν ημίν εξ ελαφρότητος και κουφότητος ότι τάχα  ε σ λ α β ώ θ η  πάσα η Πελοπόννησος και γέγονε βάρβαρος... » (σελ. 7). 

727 Ελλαδικοί και νησιώτες Έλληνες, εστασίασαν στο πλευρό του «τουρμάχου» Αγαλλιανού κατά του εικονομάχου αρμενικής καταγωγής αυτοκράτορος Λέοντος και εξεστράτευσαν κατά της Κωνσταντινουπόλεως με μεγάλο στόλο, ο οποίος όμως κατεστράφη σε ναυμαχία υπό του «Υγρού Πυρός» των Βυζαντινών. Αποτέλεσμα αυτής της ήττας ήταν να τεθεί όλη η Ελλάδα, με διάταγμα του Λέοντος, υπό την άμεση εξουσία του Πατριάρχου. 

746 - 747 Διετής μεγάλος  λοιμός, προερχόμενος εκ της Καλαβρίας και της Σικελίας, εσάρωσε  τους  πληθυσμούς  της   Χερσονήσου του Αίμου και των νήσων, συμπεριλαμβανομένης και της Λακωνικής, με περισσότερα θύματα ωστόσο στους επήλυδες Βυζαντινούς γύρω από την Μονεμβάσια. 

755  Για  να  πυκνώσει  τον  αποδεκατισθέντα υπό του μεγάλου λοιμού, πληθυσμό της Νέας Ρώμης (Κωνσταντινουπόλεως), ο αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος, επανέφερε μεγάλα πλήθη Βυζαντινών εποίκων και έτσι αδυνάτισε επί πολλές δεκαετίες η Βυζαντινή παρουσία στους τόπους των Ελλήνων, ιδιαιτέρως δε στην Πελοπόννησο και την Λακωνική. Οι Εζερίτες Σλάβοι κατέκλυσαν την εκκενωθείσα περιοχή του Έλους, η οποία εκ του φυλετικού τους ονόματος απεκλήθη έκτοτε Εζερού. 
 
783 Μετά από στρατιωτική προσπάθεια των Βυζαντινών να επέμβουν στην ελευθέρα Λακωνία και εκτός του συστηματικού εποικισμού, με την βία των όπλων, ο Βυζαντινός «Πατρίκιος και Λογοθέτης του Οξέως Δρόμου» Σταυράκιος, συμφώνως προς την διήγηση του Βυζαντινού χρονογράφου Θεοφάνους, κατέστειλε μεγάλη ανταρσία των μη χριστιανών της περιοχής και μετέφερε πλήθος εξανδραποδισθέντων εντοπίων και λαφύρων στην Νέα Ρώμη του Βοσπόρου. Οι διασωθέντες Εζερίτες και Μελιγγοί Σλάβοι, κατέφυγαν στις πλαγιές του Ταϋγέτου και του Πάρνωνος, στις ελεύθερες περιοχές των Εθνικών Ελλήνων. 

790 - 800 περίπου. Αποτυχημένη απόπειρα του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ταρασίου (784 - 806) ο οποίος απεστρέφετο πάρα πολύ την Εθνική Παράδοση, να εκχριστιανίσει με την βία των όπλων, τους απομονωμένους μη χριστιανούς πληθυσμούς της Λακωνικής. Ο Ταράσιος, ήταν ένας εκ των ελαχίστων Βυζαντινών που εκείνη την εποχή κατείχαν μία μικρή γνώση Ρητορικής και Φιλοσοφίας, ως αποτέλεσμα μελετών του σ’ εκκλησιαστικές βιβλιοθήκες που περιείχαν βιβλία Εθνικών.

807 Το έτος αυτό εξέσπασε μεγάλη εξέγερση των Σλάβων της Αχαϊας κατά των Βυζαντινών, με την από θαλάσσης βοήθεια, των υπό τον Αρούν Αλ Ρασίδ Σαρακηνών, κατά την οποία επολιορκήθη η πόλη των Πατρών. Ο Βυζαντινός στρατηγός Λέων Σκληρός έπνιξε στο αίμα την εξέγερση, η οποία επαρουσιάσθη υπό της βυζαντινής προπαγάνδας της εποχής ως τάχα πολιορκία υπό ξένου στρατού, την οποία οδήγησε σε αποτυχία ένα... θαύμα του «Αποστόλου» Ανδρέου. Η κατ’ ουσίαν  ανθελληνική αυτή προπαγάνδα θαυματοπληξίας των χριστιανών, αφού αυτή και μόνον ήταν που έδωσε πολλούς αιώνες αργότερα λαβή σε ευρωπαίους ιστορικούς να ομιλούν για σλαβική τάχα προέλευση των Νεοελλήνων, διογκώθη αργότερα ακόμη περισσότερο: «...τα της επιδρομής των Σλάβων εις Πελοπόννησον και τα της πολιορκίας των Πατρών επί το μυθικότερον, επηύξησε το γράμμα του Πατριάρχου Νικολάου Γραμματικού (1084 - 1111). Ούτος, υπερέβη πάσαν υπερβολήν ότι επί διακόσια δέκα και οκτώ έτη οι Σλάβοι, απέταμον την Πελοπόννησον της ρωμαϊκής αρχής, ότι ουδέ πους Ρωμαίου ηδύνατο να βαδίση εν αυτή, αλλ’ εν μία ώρα δια του θαύματος του πρωτοκλήτου Ανδρέου, επανήλθεν η χερσόνησος υπό τα σκήπτρα τής εν Κωνσταντινουπόλει βασιλείας. Ούτω δε η Εκκλησία δια τοιούτων υπερβολών ενόμισεν ότι προήγε την δόξαν του «Αποστόλου» Ανδρέου διαστρέφουσα τα ιστορικά γεγονότα και περιβάλλουσα αυτά δια του μύθου» (Π. Ζερλέντου, ως άνω, σελ. 16). 

849 Ο Βυζαντινός στρατηγός Θεόκτιστος Βριαίνιος, κατά διαταγή του αυτοκράτορος Μιχαήλ Γ (842 - 867), κατέπνιξε μεγάλη υπερδεκαετή ανταρσία των πεδινών Μελιγγών και Εζεριτών της Λακωνικής.

880 - 900 περίπου. Η τελευταία μαζική λατρεία των Ολυμπίων Θεών, εκείνη των απομονωμένων κατοίκων της Λακωνικής, εξησθένισε ακόμη περισσότερο μετά από μανιώδεις επιχειρήσεις εκχριστιανισμού. Ο Κωνσταντίνος Ζ ο Πορφυρογένητος, έγραψε στο «Περί Διοικήσεως Της Αυτοκρατορίας» τα εξής: «Ίστεον ότι οι του κάστρου Μαϊνης οικήτορες, ουκ εισίν από της γενεάς των προρρηθέντων Σλαύων, αλλ' εκ των παλαιοτέρων Ρωμαίων, οι και μέχρι του νύν παρά των εντοπίων Έλληνες προσαγορεύονται, δια το εν τοίς προπαλαιοίς χρόνοις ειδωλολάτρας είναι και προσκυνητάς των ειδώλων κατά τους παλαιούς Έλληνας, οίτινες επί της βασιλείας του αοιδίμου Βασιλείου (σημ. 867 - 886) βαπτισθέντες, Χριστιανοί γεγόνασιν..». Τ’ απομεινάρια των Ελλήνων Εθνικών περιορίσθησαν να ζούν έκτοτε στους απροσίτους οικισμούς τους επί του Ταϋγέτου, όπου ήδη εφιλοξενούντο από της εποχής των σφαγών του Σταυρακίου και οι ανυπότακτοι Μελιγγοί, που ήδη είχαν πλήρως εξελληνισθεί . 

940 περίπου. Νέα στάση των μη χριστιανών της Λακωνικής εναντίον της βυζαντινής εξουσίας, κατά την διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορος Ρωμανού, κατεστάλη υπό του στρατηγού Κρινίτου Αροτρά. Ακολούθησε ωστόσο μία περίοδος αναρχίας στην όλη περιοχή, καθώς διάφοροι Βυζαντινοί πρωτοσπαθάριοι και άρχοντες (Βάρδας Πλατυπόδης κ.ά.) προέβαιναν σ’ αλλεπάλληλες στάσεις κατά της εξουσίας του Ρωμανού, συνεπικουρούμενοι υπό του εντοπίου εθνικού στοιχείου. 

945 - 988 Ο αφιχθείς στην Λακωνική σκληρός Αρμένιος προσηλυτιστής Νίκων, ο αποκαλούμενος «Μετανοείτε», εκτός από την κατασφαγή των εν «Λακεδαιμονία» Ιουδαίων και των ανεπιδέκτων εκχριστιανισμού παγανιστών Σλάβων των πεδινών οικισμών της περιοχής (των «Τελχίνων» όπως τους έλεγαν σε μία προσπάθεια δαιμονοποιήσεως οι Βυζαντινοί), εφρόντισε και για την εξολόθρευση των τελευταίων ιχνών της «αρχαίας ειδωλολατρίας» που, προστατευομένη υπό του δυσπροσίτου Ταϋγέτου, ελειτουργούσε ελευθέρως και απροσκόπτως υπό την ηγεσία του Έλληνος «Εφόρου των Εθνικών γαιών» και «Δουκός των Εθνικών», Αντιόχου («...ός την δουκικήν μεν αρχήν διείπε της των εθνικών χώρας...», περιγράφεται στον «Βίο Νίκωνος» 156 β), επιδείξασα μάλιστα εξαιρετική αφομοιωτική δύναμη, δεδομένου ότι οι συνοικήσαντες Μελιγγοί είχαν εξελληνισθεί πλήρως, όπως προείπαμε, «ουδέν ίχνος αφήσαντες της επί του Ταϋγέτου εξοικίσεως αυτών»  (Περικλέους Ζερλέντου, ως άνω, σελ. 9). Ο Αρμένιος προσηλυτιστής εξόντωσε με τα ίδια του τα χέρια τον  «φιλοδαίμονα» και «αλαζόνα» Αντίοχο, (την δολοφονία αυτή, ο βιογράφος του Νίκωνος την παρουσιάζει βεβαίως σαν... μεταθανάτιο θαύμα του «Οσίου» !), εθανάτωσε τους ιερείς και όλους τους «τολμητίες και θρασυκαρδίους» αμεταπείστους, αφού προηγουμένως, όπως φαίνεται εκ της λεγομένης «Διαθήκης» του, με αφορμή μία εκ των πολλών επιδημιών («θανατικών») της εποχής, παρεκίνησε εξ Αμυκλών τους επήλυδες χριστιανούς της περιοχής (ο ίδιος ο βιογράφος του ομολογεί στον «Βίο» του ότι επρόκειτο περί «των της Λακεδαίμονος εποίκων», 130 α 25), να κυνηγήσουν τους Ιουδαίους της περιοχής και να καταστρέψουν τους τελευταίους Εθνικούς και τα  επί των  υψωμάτων πτωχικά Ιερά τους: «Εις τους οποίους εγώ αποκρίθηκα ότι επειδή και η οργή είναι θεϊκή, εσείς δεν έχετε πού να φύγετε, διατί ο Θεός όπου κατοικά εις τους ουρανούς κυριεύει και την Ανατολήν και την Δύσιν, και εις οποίον τόπον εσείς θέλετε υπάγηι, ευρίσκει σας. Όμως εσείς κάμετέ μου μίαν ομολογίαν ιδιόχειρον, ότι να μου υπακούσετε εις εκείνα οπού μέλλω να κάμω. Το οποίον είναι τούτο:  να ευγάλω  τους Εβραίους από μέσα από την χώραν, να υπάγουν έξω. Και τα μακελιά οπού είναι προς τον άγιον Επιφάνειον να τα χαλάσουν...» («Διαθήκη Νίκωνος», όπως εδημοσιεύθη στον «Νέο Ελληνομνήμονα», τεύχος 3.1906, με πολύ ενδιαφέρον το εντελώς άσχετο τρίτο πληθυντικό πρόσωπο που χρησιμοποιείται στο «να τα χαλάσουν»). Στην ίδια την πάλαι ποτέ  «κατείδωλον» Σπάρτη, έκτισε αμέσως μετά από όλα αυτά εκκλησία του «Σωτήρος Χριστού» επάνω στον ιερό λόφο του ιστορικού Ναού της Χαλκιοίκου Αθηνάς. Προηγουμένως μάλιστα, εξοντώθη («συνέβη και απέθανε») μυστηριωδώς ένας ακόμη Εθνικός που τον εμπόδιζε να κτίσει την εκκλησία του  στον ιερό τόπο,  καθώς  και αναρίθμητες άλλες εκκλησίες επάνω σε άλλα Ιερά (ή χρησιμοποιώντας τα συντρίμμια τους ως δομικά υλικά, όπως λ.χ. στις εκκλησίες των Γερονθών). Ταυτοχρόνως, οι Βυζαντινοί ολοένα μετέφεραν και εγκαθιστούσαν στην πεδινή Λακωνική κατά ομάδες, επήλυδες χριστιανούς, για ν’ αλλοιώσουν την εθνική σύνθεση των εντοπίων. 

Με αφορμή τις κακουργίες του Αρμενίου προσηλυτιστού,  κάποιες  εκ  των οποίων ο  ίδιος ο βιογράφος του έκαμε το λάθος να διασώσει, όπως έκαμαν, ευτυχώς για την ιστορική αλήθεια και άλλοι όμοιοί του, όπως λ.χ. ο ανεκδιήγητος εκείνος Μάρκος Διάκονος, πρέπει να μην αφήσουμε ασχολίαστο ένα λυπηρό αλλά κατά κόρον παρουσιαζόμενο φαινόμενο. Το ότι στρέφουν αποτόμως οι διαφόροι Ρωμιοί συγγραφείς «Ιστοριών»  της  Σπάρτης, ή  της Ελλάδος ευρύτερα, έναν  αόρατο  διακόπτη  του μυαλού
τους  και  όλως  ξαφνικά  καθυβρίζουν  για την μ.α.χ.χ. χρονική περίοδο τους ίδιους τους προγόνους τους, πλέκοντας εγκώμια από την άλλη  στους αδικαιολογήτους σφαγείς τους. Χαρακτηριστικό τέτοιο δείγμα αποτελεί η υπό του Π. Δούκα απαράδεκτη καθύβριση ως… «διεφθαρμένων» (…) των τελευταίων Λακεδαιμονίων Εθνικών, εκείνα τα ζοφερά χρόνια που εδέχοντο την τελική επίθεση των Βυζαντινών τα Ελληνικά Πάτρια και Τρόποι: «…προ πάντων δε τότε παρεκώλυον την διάδοσιν και επικράτησιν  των  χριστιανικών  ιδεών…», λες  και είναι κάτι το θετικό, πόσο μάλλον υποχρεωτικό, «…αφενός μεν οι εν τη Δυτική Μάνη Μηλιγγοί Σλάβοι, αφετέρου δε οι εν Σπάρτη  χάριν εμπορίου Ιουδαίοι, και τινες διεφθαρμένοι ευπατρίδαι συμπράττοντες  μετ’ αυτών». 




(Από το βιβλίο του Βλάση Γ. Ρασσιά "Επίτομος Ιστορία των Σπαρτιατών") 

Κινέζικη οικονομία και πετρέλαιο γκρεμίζουν τις αγορές



Πηγή
Οι ανησυχίες για την παγκόσμια ανάπτυξη μετά τα απογοητευτικά οικονομικά στοιχεία στην Κίνα, αλλά και η διαρκής πτώση της τιμής του πετρελαίου -η οποία βρίσκεται στα επίπεδα των 40 δολαρίων- οδήγησαν στη μεγαλύτερη πτώση που έχει σημειωθεί από τις αρχές της οικονομικής κρίσης, τον Νοέμβρη του 2008, όταν ο Dow Jones είχε πέσει κάτω από τις 872 μονάδες σε δύο ημέρες.  Την ίδια ώρα, ο Nasdaq σημείωσε τη μεγαλύτερη πτώση από τον Ιούνιο του 2010.

Πιο αναλυτικά, ο βιομηχανικός δείκτης Dow Jones σημείωσε κατακόρυφη πτώση 531,14 μονάδων ή 3,12% για να τερματίσει στις 16.460 μονάδες. Σε επίπεδο εβδομάδας έχασε ,1.17,85 μονάδες ή 5,8%. Σε ποσοστιαία βάση η εβδομάδα ήταν χειρότερη για τον δείκτη από εκείνη που ολοκληρώθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2011.

Ο δείκτης Nasdaq κατέγραψε πτώση 171,45 μονάδων (3,52%) φτάνοντας τις 4.706,04 μονάδες. Ο S&P 500 σημείωσε πτώση 64,84 μονάδων (3,19%) κλείνοντας στις 1.970,89 μονάδες.


Παρασκευή 21 Αυγούστου 2015

Πώς πολεμούν οι χριστιανοί δημιουργιστές τους επιστήμονες

Πηγή

Με τον όρο «δημιουργισμό» αποκαλούμε την ψευδο-επιστημονική αντίληψη κατά την οποία η δημιουργία του Σύμπαντος και της ζωής στη Γη οφείλεται στη θεϊκή δημιουργία του «ευφυούς σχεδιασμού».

Και βέβαια όλα τα στάδια της θεϊκής βούλησης περιγράφονται στα ιερά κείμενα της χριστιανοσύνης, με την Επιστήμη της Δημιουργίας να υποστηρίζει αφενός μεν ότι οι ιστορίες της Βίβλου αποτελούν ακριβείς περιγραφές της κοσμογονίας και κοσμολογίας, αφετέρου ότι οι παραδεδομένες επιστημονικές θεωρίες για την προέλευση του Σύμπαντος και την καταγωγή της επίγειας ζωής είναι πλασματικές και κατάφωρα ασύμβατες με τις θεόπνευστες και εξ αποκαλύψεως αλήθειες.

Κύρια συστατικά του δημιουργισμού είναι η απόρριψη της εξελικτικής επιστήμης και η βεβαιότητα ότι η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη αποτελούν ιστορικά και επιστημονικά συγγράμματα με κύρος αναντίρρητο.

Οι οπαδοί του δημιουργισμού συνηθίζουν να διαστρεβλώνουν συστηματικά τα πορίσματα της εξελικτικής επιστήμης, καθώς τα επιστημικά σχήματα δεν χωρούν στις καλοβαλμένες μεταφυσικές αλήθειες τους. Χρησιμοποιώντας ύποπτα βιβλικά μαθηματικά, επιμένουν ότι ο κόσμος έχει δεν έχει ηλικία 10.000 ετών, μεταφέροντας ταυτοχρόνως τη μάχη σε μια σειρά από πεδία που θεωρούν ότι υπάρχει πρόσφορο έδαφος για κριτική στην επιστήμη και τον Ορθό Λόγο…

Ο Νεάντερνταλ

Το συνεχές εξελισσόμενο καθεστώς του Νεάντερνταλ από την επιστήμη, αν ήταν νοήμονας δηλαδή ή όχι, λειτουργεί στη συλλογιστική του δημιουργισμού ως δικαίωση! Οι επιστημονικές διαφωνίες για το πώς εξελίχθηκαν τα γήινα είδη (και όχι για το αν εξελίχθηκαν) είναι βούτυρο στο ψωμί των επιστημόνων της Δημιουργίας, αν και στο εσωτερικό της ψευδο-επιστημονικής κοινότητας συντελέστηκαν επίσης εννοιολογικές αλλαγές.

Οι δημιουργιστές πιστεύουν πια ότι ο Νεάντερνταλ ήταν αρχαίος άνθρωπος, πιθανότατα μια από τις ανεξάρτητες φυλές που διαιρέθηκαν από τη Βαβέλ. Θεωρούν ότι η όλη συζήτηση για τα στάδια εξέλιξης του ανθρώπου είναι απλό κατασκεύασμα των δαρβινιστών, εξηγώντας τις μεταλλαγές των ανθρώπινων σκελετών που έχουν βρεθεί με όρους ασθενειών και διατροφικών περιορισμών.

Η εξελικτική θεωρία της φυσικής επιλογής απορρίπτεται έτσι στο σύνολό της καθώς το πράγμα έγινε έτσι όπως το θέλησε ο Θεός στη Βίβλο. Οι δημιουργιστές διατείνονται με στόμφο ότι αδυνατούμε να καταλάβουμε τη Δημιουργία, μιας και ο Δημιουργός χρησιμοποίησε διεργασίες οι οποίες δεν βρίσκονται πλέον σε εξέλιξη πουθενά στο γνωστό σύμπαν. Κι έτσι οι επιστήμονες θεωρούν σήμερα τον Νεάντερνταλ ξεχωριστό είδος, αν και οι χριστιανοί αντίπαλοί τους διατείνονται ότι ήταν τόσο άνθρωπος όσο και οποιοσδήποτε άλλος…

Η εξαφάνιση των μαμούθ

Όπως και με κάθε μαζική εξαφάνιση, το τι συνέβη ακριβώς στα μαμούθ παραμένει αντικείμενο επιστημονικής έρευνας, σε κάτι που ακόμα και οι δημιουργιστές δεν μπορούν να διαφωνήσουν. Η μόνη διαφορά είναι ότι η Επιστήμη της Δημιουργίας ξέρει τον λόγο και τίποτα δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό: τα μαμούθ πνίγηκαν κατά τον Κατακλυσμό του Νώε! Ή μάλλον, κατά την εξέλιξη της δικής τους θεωρίας, πέθαναν πιθανότατα μετά τον κατακλυσμό, κατά το τέλος της περιόδου μιας νέας εποχής παγετώνων.

Σύμφωνα με τη δική τους θεωρία, μετά τον Νώε τα ηφαίστεια της Γης πήραν μπροστά και δημιούργησαν συνθήκες πολικού ψύχους, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στα μαμούθ να εξαπλωθούν στα βόρεια του πλανήτη μας, αν και 600 χρόνια αργότερα η περίοδος των παγετώνων έληξε και πήρε μαζί της τα μαμούθ.

Πρόβλημα στη θεωρία τους θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι παρουσιάζει η συνύπαρξη ανθρώπου και μαμούθ, μιας και οι παραστάσεις στα σπήλαια και η χρήση των οστών τους από τον άνθρωπο είναι αναντίρρητη, αν και στη συλλογιστική των δημιουργιστών καμία επιστημονική κριτική δεν χωρά. Μόνο το αντίθετο…

Ο σχηματισμός του κάρβουνου

Η παραδοσιακή επιστήμη επιμένει ότι οι γαιάνθρακες σχηματίζονται από καταπλακωμένη βλάστηση, η οποία μέσα στα πετρώματα ενανθρακώνεται από τον συνδυασμό πίεσης, θερμοκρασίας, νερού και χρόνου φυσικά. Αν όμως τα κάρβουνα χρειάζονται εκατομμύρια χρόνια για να σχηματιστούν, τότε η Γη δεν μπορεί να είναι ηλικίας μερικών χιλιάδων ετών. Σωστά; Λάθος, αν είσαι δημιουργιστής.

Εδώ οι επιστήμονες της δημιουργίας ερεύνησαν τον σχηματισμό των γαιανθράκων και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι όλα μα όλα τα κοιτάσματα σχηματοποιήθηκαν ταυτοχρόνως και αστραπιαία. Άκου εκατομμύρια χρόνια! Ήταν και πάλι ο Κατακλυσμός του Νώε που τα έκανε όλα, καθώς οι συνθήκες ήταν κατάλληλες για την ακαριαία καταστροφή των δασών και την άμεση δημιουργία κάρβουνου από δισεκατομμύρια θαμμένα δέντρα.

Η επιστήμη απαντά πάλι ότι έχει δώσει επαρκείς εξηγήσεις ήδη από τον 19ο αιώνα και αυτός ο αστραπιαίος σχηματισμός των γαιανθράκων δεν έχει απαντηθεί πουθενά και ποτέ. Αν όμως θέλει ο Θεός, όλα γίνονται, ανταπαντούν οι δημιουργιστές στέλνοντας περίπατο τη λογική αντιπαράθεση επιχειρημάτων…

Τα ασβεστολιθικά σπήλαια

Είπαμε, το μεγαλύτερο πρόβλημα των δημιουργιστών είναι τα πράγματα που παίρνουν εκατομμύρια χρόνια για να φτιαχτούν. Όπως τα ασβεστολιθικά σπήλαια δηλαδή, το μοναδικό αυτό φαινόμενο που δημιουργείται από τα όξινα υπόγεια ύδατα που διαβρώνουν τον ασβεστόλιθο και χρειάζεται μυριάδες χρόνια για να ολοκληρωθεί ο σχηματισμός τους. Αυτό τουλάχιστον πιστεύουν οι επιστήμονες, καθώς οι γεωλόγοι της Επιστήμης της Δημιουργίας θεωρούν ότι ο ασβεστόλιθος διαβρώνεται πολύ πιο γρήγορα απ’ όσο νομίζουν οι επιστήμονες, κάτι που σημαίνει ότι ακόμα και τεράστια σε έκταση σπήλαια μπορούν να σχηματιστούν μόλις σε μια χρονιά!

Και βέβαια δεν είναι η υπομονετική διάβρωση του ασβεστόλιθου που τα δημιουργεί, αλλά σχηματοποιήθηκαν εξαιρετικά γρήγορα μετά τον Κατακλυσμό του Νώε! Οι εντυπωσιακοί σταλακτίτες και σταλαγμίτες δεν έχουν λοιπόν παρά μερικές χιλιάδες χρονάκια στην πλάτη τους και ήταν σαφώς άλλη η διαδικασία διαμόρφωσής τους…

Οι δακτύλιοι του Κρόνου

Οι δακτύλιοι του Κρόνου παραμένουν ένα από τα πιο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ηλιακού μας συστήματος, αν και οι δημιουργιστές τους επιστρατεύουν για να αποδείξουν ότι το Σύμπαν είναι νεότερο απ’ όσο νομίζουμε. Με τις φωτογραφίες που έστειλαν πίσω στη Γη οι αποστολές του Voyager, όλοι είδαμε ότι ο Κρόνος περιβάλλεται από μια ολόκληρη σειρά δακτυλίων και διαστημικών συντριμμιών.

Αυτό που δεν μας έδειξαν βέβαια οι φωτογραφίες είναι το από οπού προήλθαν αυτές οι διαστημικές πέτρες και οι επιστήμονες έχουν μερικές θεωρίες, αν και οι δημιουργιστές πρέπει πάση θυσία να αποδείξουν την άποψή τους για ένα νεαρότερο σύμπαν. Οι αστρονόμοι πιστεύουν λοιπόν ότι οι δακτύλιοι του Κρόνου είναι κάπου 4,4 δισεκατομμυρίων ετών, με τους δημιουργιστές να δίνουν στην υπόθεσή τους αληθοτιμές της τάξης της μίας στα 30 δισεκατομμύρια! Παρά ταύτα, στατιστικά απίθανα πράγματα συμβαίνουν όλη την ώρα στο Σύμπαν…

Τα ζωντανά χρώματα των αυγών των δεινοσαύρων

Οι δημιουργιστές περνούν πράγματι δύσκολες ώρες στην οδύσσειά τους να υποστηρίξουν επαρκώς τις περίεργες θεωρίες τους και οι δεινόσαυροι αποτελούν μεγάλο αγκάθι στη συλλογιστική τους. Αν και σύμφωνα με τις τελευταίες εξελίξεις του κλάδου τους, τα αυγά των δεινοσαύρων είναι η καλύτερη απόδειξη των θεωριών τους! Όταν λοιπόν γερμανοί επιστήμονες ανακάλυψαν στην Κίνα απολιθωμένα αυγά δεινοσαύρων σε χρωματισμούς μπλε-πράσινου, το γεγονός χαιρετίστηκε ως σπουδαία επιστημονική ανακάλυψη κάνοντας ταυτοχρόνως τους δημιουργιστές να τρίβουν τα χέρια τους.

Κι αυτό γιατί η Επιστήμη της Δημιουργίας υπέδειξε τις έντονες χρωστικές των αυγών -χολοπρασίνη και πρωτοπορφυρίνη- ως το στοιχείο εκείνο που δεν θα μπορούσε να είναι ηλικίας εκατομμυρίων ετών. Σύμφωνα με την οπτική τους, οι χημικοί δεσμοί των χρωστικών δεν θα μπορούσαν να διατηρηθούν για τόσο χρόνο και στο πλαίσιο της διατήρησης της εντροπίας, οι επιστήμονες είναι υποχρεωμένοι -ισχυρίζονται- να αποδεχθούν ότι τα αυγά των δεινοσαύρων είναι σαφώς νεότερα.

Οι παλαιοντολόγοι βέβαια, πριν παρατήσουν την επιστήμη τους και στραφούν στις θεϊκές και υπερφυσικές εξηγήσεις του κόσμου, αντιγυρίζουν ότι απολιθωμένες χρωστικές έχουν ξαναβρεθεί και δεν έχουν απολύτως κανένα πρόβλημα να επιβιώνουν στον χρόνο…

Ιστορία της εξελικτικής σκέψης

Πηγή
Αρχαιότητα
Έλληνες

Οι Έλληνες φιλόσοφοι εξέτασαν ιδέες που περιλάμβαναν μορφές οργανικής εξέλιξης. Ο Αναξίμανδρος (περ. 610-546 π.Χ.) πρότεινε την ιδέα ότι η ζωή είχε αναπτυχθεί αρχικά στη θάλασσα και ότι μόνο αργότερα μετακινήθηκε στη στεριά, ενώ ο Εμπεδοκλής (περ. 490-430 π.Χ) έγραψε για μια μη μεταφυσική καταγωγή των έμβιων όντων.[1] Ο Εμπεδοκλής πρότεινε ότι η προσαρμογή δεν απαιτούσε οργανωτή ή τελικό αίτιο. Ο Αριστοτέλης συνόψισε αυτή την ιδέα: «Από οπουδήποτε προέκυψαν όλα αυτά τα μέρη, προέκυψαν όπως ακριβώς θα ήταν αν είχαν προκύψει για κάποιον σκοπό, αυτά τα όντα επέζησαν καθώς οργανώθηκαν αυτόματα με κατάλληλο τρόπο. Ενώ αυτά που μεγάλωσαν αλλιώς εξαφανίστηκαν και εξακολουθούν να εξαφανίζονται…». Ο ίδιος ο Αριστοτέλης, ωστόσο, απέρριπτε αυτή τη θεώρηση.[2]
Ο Πλάτων (αριστερά) και ο Αριστοτέλης (δεξιά), λεπτομέρεια από τον πίνακα Η Σχολή των Αθηνών.

Ο Πλάτων (περ. 428-348 π.Χ) ήταν, σύμφωνα με τον ιστορικό και βιολόγο Ερνστ Μάιρ (Ernst W. Mayr), ο «μεγάλος αντιήρωας της εξέλιξης»,[3] καθώς θεμελίωσε τη φιλοσοφία της ουσιοκρατίας, την οποία αποκαλούσε Θεωρία των Μορφών. Σύμφωνα με την πλατωνική θεωρία, τα παρατηρούμενα αντικείμενα στο πραγματικό κόσμο είναι ανακλάσεις περιορισμένου αριθμού ουσιών. Η ποικιλία είναι απλώς το αποτέλεσμα ατελών αντικατοπτρισμών αυτών των σταθερών ουσιών. Στον Τίμαιο, ο Πλάτωνας έθεσε την ιδέα του δημιουργού του κόσμου και των πάντων εντός αυτού, γιατί όντας καλός, και συνεπώς «… χωρίς φθόνο, επιθυμούσε όλα τα όντα να είναι σαν Αυτόν όπως μπορούσαν να είναι». Ο δημιουργός δημιούργησε όλες τις δυνατές μορφές ζωής, καθώς «… χωρίς αυτές το σύμπαν θα ήταν ατελές, καθώς δεν θα περιείχε κάθε είδος ζώου που θα όφειλε να περιέχει, αν επρόκειτο να είναι τέλειο». Αυτή η ιδέα, ότι όλες οι μορφές ζωής είναι αναγκαίες για την τέλεια δημιουργία, αποκαλείται αρχή της πληρότητας, και επηρέασε πολύ τη χριστιανική σκέψη.[4]

Ο Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.), ένας από τους αρχαίους φιλόσοφους που άσκησαν μεγάλη επιρροή, είναι ο πρωιμότερος φυσικός ιστορικός του οποίου το έργο διατηρήθηκε λεπτομερώς. Τα γραπτά του στη βιολογία ήταν αποτέλεσμα της έρευνάς του στη φυσική ιστορία της περιοχής της Λέσβου, και επιβίωσαν σε τέσσερα βιβλία, Περί ψυχής, Περί τα Ζώα Ιστορίαι, Περί Ζώων Γενέσεως και Περί ζώων μορίων. Τα έργα του Αριστοτέλη περιέχουν αξιοσημείωτες οξείς παρατηρήσεις και ερμηνείες, μαζί με διάφορους μύθους και λάθη — που αντικατοπτρίζουν την άνιση κατάσταση της γνώσης στην εποχή του.[5] Εντούτοις, σύμφωνα με τον Τσαρλς Σίνγκερ, «τίποτα δεν είναι πιο αξιοσημείωτο από τις προσπάθειες του Αριστοτέλη να εκθέσει τις σχέσεις των ζωντανών οργανισμών ως μία scala naturæ».[5] Αυτή η scala naturae που περιγράφεται στο Περί των ζώων ιστορίαι, καταχωρούσε τους οργανισμούς σε μία ιεραρχική κλίμακα ή αλυσίδα της ύπαρξης, τοποθετώντας τους ανάλογα με την πολυπλοκότητα της δομής και της λειτουργίας τους, σχετικά με οργανισμούς που έδειχναν μεγαλύτερη ζωτικότητα και ικανότητα κίνησης που περιγράφονταν ως ανώτεροι οργανισμοί.[4]
Κινέζοι

Ιδέες πάνω στην εξέλιξη εκφράστηκαν από αρχαίους Κινέζους στοχαστές όπως ο Τζουάνγκ Τσι (Zhuāng Zǐ), ταοϊστής φιλόσοφος που έζησε περί τον 4ο αιώνα π.Χ. Σύμφωνα με τον Τζόζεφ Νίνταμ (Joseph Needham), ο ταοϊσμός αρνείται ρητά τη σταθερότητα των βιολογικών οντοτήτων, και οι ταοϊστές φιλόσοφοι υπέθεσαν ότι τα είδη ανέπτυξαν διαφορετικά χαρακτηριστικά ως αντίδραση σε διαφορετικά περιβάλλοντα.[6] Οι άνθρωποι, η φύση και οι ουρανοί θεωρούνται ότι υπάρχουν σε μία κατάσταση διαρκούς μετασχηματισμού, γνωστή ως Τάο, εν αντιθέσει με την τυπική στατική αντίληψη της φύσης της Δυτικής σκέψης.[7]
Ρωμαίοι

Ο Τίτος Λουκρήτιος Κάρος (απεβ. 50 π.Χ.), Ρωμαίος φιλόσοφος και ατομικός, έγραψε το ποίημα De rerum natura ("Περί της φύσεως των πραγμάτων") το οποίο παρέχει την καλύτερη εξήγηση των ιδεών των επικούρειων φιλοσόφων. Περιγράφει την ανάπτυξη του σύμπαντος, της Γης, των ζωντανών όντων και της ανθρώπινης κοινωνίας μέσα από καθαρά φυσικούς μηχανισμούς, χωρίς καμία αναφορά σε μεταφυσική ανάμιξη. Το De rerum natura επηρέασε τις κοσμολογικές και εξελικτικές υποθέσεις φιλοσόφων και επιστημόνων κατά τη διάρκεια και μετά την Αναγέννησης.[8][9]

Αυτή είναι η ταξιαρχία «Κόρες του (θεού) Ήλιου» των πολεμιστριών Γιαζίντι

Πηγή

Κούρδισσες Γιαζίντι σχημάτισαν τη γυναικεία στρατιωτική δύναμη «Ταξιαρχία Κόρες του Ήλιου» για να πολεμήσουν ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος και να εκδικηθούν για όσα υπέστησαν από τους τζιχαντιστές τον Αύγουστο του 2014. Είναι οι κοπέλες που βλέπετε στις φωτογραφίες.

Γιαζίντι ονομάζονται οι Κούρδοι ηλιολάτρες – πυρολάτρες Ζωροαστριστές – Μιθραϊστές που δεν εξισλαμίστηκαν ποτέ και διατήρησαν ζωντανή την αρχαία ηλιακή θρησκεία των Άριων (Ιρανών), Κούρδων (Μηδών) και Περσών.

Οι Γιαζίντι θεωρούνται από το Ισλαμικό Κράτος «σαταντιστές» και «ειδωλολάτρες» για αυτό και έχουν την πεποίθηση ότι πρέπει να τους εξαφανίσουν, είτε με υποχρεωτικό εξισλαμισμό τους, είτε σκλαβώνοντας τους, είτε απλά σφαγιάζοντάς τους.

Χιλιάδες γυναίκες Γιαζίντι αιχμαλωτίστηκαν και σκλαβώθηκαν τον Αύγουστο του 2014 όταν το Ισλαμικό Κράτος εισέβαλε στα εδάφη τους στο Σιντζάρ του βόρειου Ιράκ.

Μητέρες με μικρά παιδιά, κορίτσια από την ηλικία των 8 ετών, βιάστηκαν ως ερωτικές σκλάβες από τους παρανοϊκούς τζιχαντιστές. Παρά τον πρωτοφανή για τον 21ο αιώνα διωγμό τον Γιαζίντι, οι ίδιοι όχι μόνο δεν εξισλαμίζονται αλλά κρατούν ισχυρή και ζωντανή την εθνική τους παράδοση.

Οι υπόλοιποι Κούρδοι θεωρούν τους Γιαζίντι «γνήσιους» και «καθαρούς» Κούρδους αφού ποτέ δεν ασπάστηκαν το Ισλάμ και κράτησαν την εθνική τους θρησκεία, η οποία οφείλουμε να πούμε υφίσταται και στους υπόλοιπους Κούρδους καλυμμένη κάτω από το Ισλάμ. Δεν είναι τυχαίο που η σημαία του Κουρδιστάν έχει τον Ήλιο ως σύμβολο.

Οι Γιαζίντι διατηρούν και πολλά από τα αρχαία μυστήρια, που χάθηκαν σε εμάς, και έχουν τελετές και έθιμα που θυμίζουν την ορθοδοξία (όπως τα πασχαλινά αβγά, που για τους Γιαζίντι είναι πρωτοχρονιάτικα αβγά και την αφή του ιερού φωτός), αλλά στην πραγματικότητα αποδεικνύουν από ποιες προγενέστερες θρησκείες κληρονόμησε ο χριστιανισμός έθιμα και τελετουργίες.

Οι γυναίκες Γιαζίντι, σπάνιας ομορφιάς, πολλές είναι ξανθές με γαλάζια μάτια, υπενθυμίζουν σε όλους ποιοι ήταν οι πραγματικοί πληθυσμοί της Μέσης Ανατολής πριν εισβάλλουν οι Άραβες και αργότερα οι Τούρκοι.

Η Ελληνική Εθνική Θρησκεία για τον αποκεφαλισμό του Σύρου αρχαιολόγου στην Παλμύρα



Πηγή
Με ανακοίνωσή του το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών (ΥΣΕΕ) εκφράζει τον αποτροπιασμό του για τον αποκεφαλισμό του διευθυντή του αρχαιολογικού μουσείου της Παλμύρας από το Ισλαμικό Κράτος.

Η ανακοίνωση της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας, με τίτλο «Ένας ακόμα μάρτυρας της πολιτισμένης ανθρωπότητας», αναφέρει χαρακτηριστικά:

    Η Ελληνική Εθνική Θρησκεία εκφράζει σε όλη την πολιτισμένη ανθρωπότητα (όση έχει απομείνει από αυτήν) τον αποτροπιασμό της για την άγρια θανάτωση δι” αποκεφαλισμού του γηραιού Σύρου αρχαιολόγου Χαλέντ Άσαντ (Khaled Αssad) και το κρέμασμα του άψυχου κορμιού του από έναν κίονα του αρχαιολογικού χώρου της Παλμύρας, δια χειρός των εχθρών της ανθρωπότητας και του πολιτισμού της, «τζιχαντιστών».

    Ο Χαλέντ Άσαντ δεν είναι ένα από τα αμέτρητα πια θύματα των υπό οργανωμένο θρησκευτικό παραλήρημα δολοφόνων, αλλά ένας ακόμα μάρτυρας της πολιτισμένης ανθρωπότητας, καθώς σφαγιάστηκε επειδή επέμεινε να προστατεύσει δια της σιωπής του τα καταζητούμενα από τους ακραίους μονοθεϊστές «ειδωλολατρικά» αγάλματα και αντικείμενα, τα οποία έχουν κρύψει σε άγνωστο μέρος οι αρχαιολόγοι του νόμιμου Συριακού κράτους.

    Όπως ανέφερε ο «Guardian», ο γηραιός αρχαιολόγος εκρατείτο και ανακρινόταν εδώ και έναν ολόκληρο μήνα για να αποκαλύψει το μέρος όπου κρύβονται τα «είδωλα» της αρχαίας Παλμύρας, δηλαδή τα ελάχιστα διασωθέντα μέσα από αιώνες βαρβαρότητος σεβάσματα του Συριακού εθνικού πολιτισμού.

    O Χαλέντ Άσαντ έχασε την ζωή του για να προστατεύσει για λίγο καιρό ακόμα τα λείψανα ενός κόσμου που εδώ και αιώνες αφάνισαν οι χριστιανοί και μετά ισλαμιστές φυσικοί και πνευματικοί πρόγονοι των σημερινών μαχαιροβγαλτών της «τζιχαντικής» κτηνωδίας.

    Μιας κτηνωδίας που στις ημέρες μας δυστυχώς προελαύνει παντού, με την επαναδιόγκωση της μονοθεϊστικής μισαλλοδοξίας σε όλες σχεδόν τις ηπείρους.

    Η Ελληνική Εθνική Θρησκεία καλεί την πολιτισμένη ανθρωπότητα (όση έχει απομείνει από αυτήν) σε αυξημένη εγρήγορση ενάντια σε όλους όσους θέλουν να δουν την Θεά Ελευθερία οριστικά γονατιστή και το φως του προχριστιανικού κόσμου, του κόσμου των Εθνικών, του κόσμου της καθαρής θέασης των πραγμάτων, του κόσμου της κατάφασης της ζωής, επίσης οριστικά σβησμένο. Ας μην τους το επιτρέψουμε.

Η Σλοβακία δέχεται να φιλοξενήσει μόνο 200 χριστιανούς πρόσφυγες και όχι μουσουλμάνους!

Τὸ πρόβλημα εἶναι ὅτι, ἐπειδὴ στὴν Δυτικὴ Εὐρώπη οἱ χριστιανοὶ φεύγουν ἀπὸ τὶς χριστιανικὲς ἐκκλησίες, αὐτὲς προσπαθοῦν νὰ ἀναπληρώσουν μὲ πιστοὺς ἄλλων δογμάτων. Οἱ διάφορες ὁμολογίες ἦταν ὅμως προφάσεις γιὰ νὰ δείξουν τὴν ἀντίθεσίν τους κάποιοι λαοὶ σὲ σχέσιν μὲ κάποιους ἄλλους. Μὲ ἐπιχείρημα τὴν προσαρμογή, προσπαθοῦν νὰ ἐκβιάσουν προσχωρήσεις, ὁ κάθε χριστιανὸς ἱερεὺς στὴν ἐκκλησία του, χρησιμοποιῶν τοὺς πιστούς του. 

Πηγή

Έτσι θα ενσωματωθούν καλύτερα στην κοινωνία, λέει ο αρμόδιος υπουργός Εσωτερικών και επισημαίνει πως δεν πρόκειται να δεχτούν ανθρώπους που δεν θέλουν να μείνουν μόνιμα εκεί
Η Σλοβακία θα προτιμούσε να δεχτεί στο έδαφός της χριστιανούς πρόσφυγες και όχι μουσουλμάνους, με βάση το ευρωπαϊκό σχέδιο για τη μετεγκατάσταση των ανθρώπων που φεύγουν από τις χώρες τους για να γλιτώσουν από τους πολέμους και τη φτώχεια και ζητούν άσυλο στην Ευρώπη, ανέφερε σήμερα το υπουργείο Εσωτερικών.

Ένας εκπρόσωπος του υπουργείου διευκρίνισε ότι η χώρα θα δεχτεί 100 ανθρώπους που βρίσκονται σε προσφυγικούς καταυλισμούς στην Τουρκία και άλλους 100 από την Ιταλία και θα προτιμούσε να είναι χριστιανοί. "Θέλουμε να επιλέξουμε ανθρώπους που πραγματικά επιθυμούν να ξεκινήσουν μια νέα ζωή στη Σλοβακία. Η Σλοβακία, ως χριστιανική χώρα, μπορεί πραγματικά να βοηθήσει τους χριστιανούς της Συρίας να βρουν ένα νέο σπίτι εδώ" είπε ο Ιβάν Νέτικ.

Εάν επιλέξουν τη Σλοβακία μουσουλμάνοι πρόσφυγες, τότε οι αρχές δεν θα κάνουν διακρίσεις, πρόσθεσε, τονίζοντας όμως ότι δεν πρόκειται να δεχτεί ανθρώπους που δεν θέλουν να μείνουν στη χώρα αλλά να φύγουν για κάποια άλλη. "Δεν κάνουμε διακρίσεις απέναντι σε καμία θρησκεία όμως θα ήταν μια ψευδής, ανειλικρινής αλληλεγγύη να δεχτούμε ανθρώπους που δεν θέλουν να ζήσουν στη Σλοβακία", είπε.

Το αρχαίο DNA «μιλάει» για το παρελθόν μας

Πηγή

Οι νέες τεχνολογίες φέρνουν στο φως τις «κρυμμένες» γενετικές πληροφορίες αποκαλύπτοντας από πού κρατάει η σκούφια των Ινδιάνων της Αμερικής αλλά και των Ινδοευρωπαίων
Τους δύο προηγούμενους αιώνες οι αρχαιολόγοι βάδιζαν με τη σκαπάνη στο ένα χέρι και το βιβλίο της Ιστορίας στο άλλο. Η επιστήμη τους ήταν, θαρρείς, ταγμένη στην πειραματική επαλήθευση ή διάψευση των όσων είχαν γράψει ή υπονοήσει οι ιστορικοί του παρελθόντος. Αναπόδραστα, ο κόσμος τους σταματούσε εκεί που άρχιζαν τα σύνορα της παλαιοντολογίας. Το τι είχε συμβεί στην Προϊστορία του ανθρώπινου γένους ήταν για αυτούς αναπόδεικτες εικασίες, ίσως και «βολικές» μυθολογίες.

Τις τελευταίες δεκαετίες όμως μια κολοσσιαία αλλαγή συμβαίνει στην αρχαιολογία: «τα εργαλεία μεταλλάσουν την τέχνη». Δηλαδή οι σύγχρονες τεχνολογίες εντοπισμού ιχνών του μακρινού παρελθόντος, η πολύ πιο άμεση διεπιστημονική επικοινωνία και συνεργασία και οι νέες δυνατότητες ανάλυσης γενετικού υλικού επέτρεψαν στην αρχαιολογία όχι μόνο να ερμηνεύσει πληρέστερα τα δικά της ευρήματα αλλά και να διεισδύσει στο παλαιοντολογικό πεδίο. Το αποτέλεσμα είναι μια θεαματική μετεξέλιξη, γεμάτη απρόσμενες νέες ερμηνείες του «πούθε κρατάει η σκούφια μας». Ταυτόχρονα όμως η μετεξέλιξη αυτή ξυπνάει ρατσιστικά φαντάσματα του παρελθόντος και φουσκώνει τα πανιά του εθνικισμού σε έναν πλανήτη που ήδη κοχλάζει.

Το πώς ακριβώς συμβαίνει αυτή η μετεξέλιξη και πού μας πάει, ως επιστήμη αναψηλάφησης της κοινωνίας των ανθρώπων, εξετάζουμε στις επόμενες σελίδες.

Η ανακοίνωση του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης (www.amth.gr) ήταν διατυπωμένη λιτά: «Το Μουσείο, σε συνεργασία με το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, εγκαινιάζει την περιοδική έκθεση με τίτλο "Αρχαίο DNA. Παράθυρο στο παρελθόν και το μέλλον". Η έκθεση εγκαινιάστηκε την Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015 και θα διαρκέσει ως τις 31 Μαΐου 2016. Θέμα της έκθεσης είναι η παρουσίαση της σύγχρονης έρευνας για το παλαιογενετικό υλικό (αρχαίο DNA) και της σημαντικής συμβολής της στη γνώση μας για τη βιολογική ιστορία του ανθρώπου».

Ενα τέτοιο λεκτικό σίγουρα δεν θα προδιέθετε για μια επανάσταση στην αρχαιολογία, αν τα ΜΜΕ δεν διάνθιζαν αρκούντως την ανακοίνωση: «Εντονος φωτισμός, χρήση λευκού, μπλε και πράσινου χρώματος, καθώς και άλλες παρεμβάσεις, θα παραπέμπουν στην ατμόσφαιρα ενός απολυμασμένου εργαστηριακού περιβάλλοντος, ενώ κατά τη διάρκεια των εκπαιδευτικών προγραμμάτων θα παρέχονται στα παιδιά ποδιές, μάσκες και γάντια». Δηλαδή... καλώς ορίσατε σε ένα «εργαστήριο εξιχνίασης αρχαιολογικών μυστηρίων», όπου τον κύριο λόγο έχει η ανάλυση δειγμάτων γενετικού υλικού.

Εστω λοιπόν ότι η αρχαιολογία γνωρίζει τώρα τα πλεονεκτήματα που προσέφερε στην εγκληματολογία η ανάλυση του DNA. Τι σημαίνει αυτό; Οτι ένας σκελετός που έφερε στην επιφάνεια η αρχαιολογική σκαπάνη ενδέχεται να μας αποκαλύψει την αιτία θανάτου ή και να ταυτοποιηθεί; Η προ μηνών ανακάλυψη του σκελετού του σαιξπηρικού βασιλιά της Αγγλίας Ριχάρδου Γ' εμπίπτει ακριβώς σε αυτό το πλαίσιο νέων δυνατοτήτων - δυνατοτήτων εξιχνίασης μυστηρίων της Ιστορίας. Ωστόσο το πλαίσιο που ανάγει τη γενετική αρχαιολογία σε πραγματική επανάσταση για τον τομέα είναι πολύ ευρύτερο και αφορά την εξιχνίαση και της Προϊστορίας.

Το τεύχος της 24ης Ιουλίου 2015 του περιοδικού «Science» κυκλοφόρησε με κεντρικό θέμα μια τέτοια συγκλονιστική εξιχνίαση: Το πότε και από πού έφτασαν στην Αμερική οι πρώτοι κάτοικοί της. Για να βρουν την άκρη, οι επιστήμονες των πανεπιστημίων της Κοπεγχάγης και του Μπέρκλεϊ είχαν αναλύσει την αλληλουχία του γονιδιώματος 31 ζώντων Ινδιάνων της Αμερικής, Σιβηριανών και νησιωτών του Ειρηνικού Ωκεανού και τις είχαν συγκρίνει με εκείνες 23 σκελετών της Βόρειας και της Νότιας Αμερικής, με χρονολογία θανάτου 200 ως 6.000 χρόνια πριν, όπως και του παλαιολιθικού σκελετού ενός παιδιού που είχε βρεθεί στη Μάλ'τα της ΝΑ Σιβηρίας - δυτικά του Ιρκούτσκ. Το πόρισμα στο οποίο κατέληξαν διαλεύκανε καταλυτικά την καταγωγή των Ινδιάνων και έλυσε ένα αίνιγμα που ταλάνιζε αρχαιολόγους και παλαιοντολόγους εδώ και 80 χρόνια: την Εικασία της Βερίγγειας.

Οι μετανάστες των παγετώνων
Οταν πρωτοσυνάντησε ιθαγενείς στην Αμερική ο Κολόμβος δεν χρειάστηκε δεύτερη σκέψη για να τους ονομάσει «Ιndios», καθ' όσον... για την Ινδία είχε μπαρκάρει ο άνθρωπος. Οταν όμως τα επόμενα πενήντα χρόνια ο Μπαλμπόα ανακάλυψε τον Ειρηνικό Ωκεανό και ο Μαγγελάνος τον διέσχισε κάνοντας τον πρώτο περίπλου της Γης, όλοι κατάλαβαν ότι οι Indios της Αμερικής δεν είχαν σχέση με την Ινδία. Αλλά, τότε, από πού είχαν έρθει αυτοί οι άνθρωποι και πότε;

Οι θεωρίες που αναπτύχθηκαν από ανθρωπολόγους, αρχαιολόγους και... μέντιουμ στη μισή χιλιετία που επακολούθησε ήταν πάμπολλες και μυθοπλαστικά συναρπαστικές: περιελάμβαναν από τους απογόνους της Ατλαντίδας ως δυτικούς αποίκους της Αρχαίας Αιγύπτου και από βορειοαμερικανούς χαλκοθήρες των Μινωιτών ή νοτιοαμερικανούς απογόνους των Αργοναυτών ως... τις χαμένες φυλές του Ισραήλ, ως και μετανάστες της Δυτικής Αφρικής ή και καταδιωγμένους από τους Βανδάλους Μαυριτανούς. Ολες όμως αυτές οι θεωρίες - ολότελα φανταστικές ή και με κάποια ανεξήγητα ευρήματα ως θεμέλιο - δεν μπορούσαν να απαντήσουν σε μιαν απλή ανατομική παρατήρηση: όλοι ανεξαιρέτως οι Ινδιάνοι της Αμερικής είχαν κοντόφαρδο σκελετό, πράγμα που έδειχνε καταγωγή από ανθρώπους που είχαν ζήσει επί χιλιετίες σε κρύο κλίμα.

Ο πρώτος που έδωσε μια ταιριαστή απάντηση ήταν ένας σουηδός βοτανολόγος, ο Οσκαρ Χουλτέν (Oskar Eric Gunnar Hultén, 1894-1981), ο οποίος μελέτησε επί τρία συναπτά έτη τη χλωρίδα και την πανίδα της χερσονήσου Καμτσάτκα της Σιβηρίας, των Αλεούτιων νήσων και της Αλάσκας. Στη διδακτορική του διατριβή, το 1937, διατύπωσε για πρώτη φορά την Εικασία της Βερίγγειας Ανάπαυλας (γνωστή και ως Beringian Incubation Model - ΒΙΜ). Κατ' αυτήν η τελευταία Εποχή των Παγετώνων (πριν από 30.000 χρόνια) είχε δημιουργήσει μια γέφυρα στεριάς που ένωνε τη Σιβηρία με την Αλάσκα. Ο ισθμός αυτός - που ο Χουλτέν βάφτισε Βερίγγεια - βρίσκεται τώρα βυθισμένος κάτω από τον Βερίγγειο Πορθμό, περικυκλωμένος από μια αλυσίδα ενεργών υποθαλάσσιων ηφαιστείων. Βάσει των δειγμάτων χλωρίδας που μελέτησε ο Χουλτέν, αποφάνθηκε ότι στην Εποχή των Παγετώνων η Βερίγγεια είχε βλάστηση και κλιματικές συνθήκες τούνδρας, άρα συνιστούσε μια Γη της Επαγγελίας για τα ζώα της Σιβηρίας και τις φυλές θηρευτών που τα κυνηγούσαν. Είκασε λοιπόν ότι τέτοιοι πληθυσμοί είχαν εισρεύσει στη Βερίγγεια αλλά εγκλωβίστηκαν επί χιλιετίες σε αυτήν από τους παγετώνες της οροσειράς Βερχοβάνσκ της Σιβηρίας στα δυτικά και εκείνους της κοιλάδας του ποταμού Μακένζι της Αλάσκας στα ανατολικά. Μόνον όταν το κλίμα άλλαξε, οι πάγοι έλιωσαν και η στάθμη της θάλασσας υψώθηκε σκεπάζοντας τη Βερίγγεια, αναγκάστηκαν οι κάτοικοί της να διαφύγουν στην Αλάσκα και από εκεί σε όλη την Αμερική.

Η εικασία της Βερίγγειας προσέφερε μια πιστευτή εξήγηση, αλλά έμεινε χωρίς πρόσθετα αποδεικτικά στοιχεία επί μισό αιώνα. Τότε, το 2007, μια γενετική ανάλυση μιτοχονδριακού DNA (mtDNA) 623 δειγμάτων από 20 φυλές της Αμερικής και 26 της Ασίας - βλ. http://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0000829 - κατέδειξε κάτι μοναδικό: οι περισσότεροι Ινδιάνοι της Αμερικής διαφοροποιούνταν από τους Ασιάτες μόνο από ένα σετ απλοομάδων (A2, B2, C1b, C1c, C1d*, C1d1, D1 και D4h3a) που είχαν μεταξύ τους κοινό. Αυτές οι απλοομάδες δεν μπορεί παρά να είχαν συγκροτηθεί μετά την αναχώρηση των προγόνων τους από την Ασία, αλλά πριν από τη διασπορά τους στην αμερικανική ήπειρο. Κάτι τέτοιο θα ήταν όντως συμβατό με μια βερίγγεια ανάπαυλα χιλιετιών (γύρω στα 28.000 - 18.000 χρόνια πριν από σήμερα).

Οι ευρωπαίοι Ινδιάνοι
Η πολύ πρόσφατη εφετινή δημοσίευση των δανών και αμερικανών επιστημόνων στο «Science» (βλ. www.sciencemag.org/content/early/2015/07/20/science.aab3884) επιβεβαίωσε με νέες γενετικές αναλύσεις το σενάριο του Χουλτέν: Η συντριπτική πλειονότητα των Ινδιάνων της Αμερικής προήλθε από ένα και μόνο μεταναστευτικό ρεύμα Σιβηριανών - της περιοχής του Ιρκούτσκ - που έφτασαν στη Βερίγγεια όχι νωρίτερα από το 21000 π.Χ. και εγκλωβίστηκαν εκεί για 7.000 ως και 9.000 χρόνια. Επακολούθησε το πέρασμά τους στην Αλάσκα, όπου άφησαν και τα πρώτα ευρήματα του πολιτισμού τους που σήμερα ονομάζεται «πολιτισμός των Κλόβις» (12000 - 10600 π.Χ.). Σε εκείνη την περίοδο συνέβη και ο διαχωρισμός τους σε ένα μεταναστευτικό ρεύμα που εξαπλώθηκε στη Βόρεια Αμερική (οι Αθαμπάσκαν και οι Αμερινδοί) και σε ένα άλλο που κατηφόρισε στην Κεντρική και στη Νότια Αμερική (οι πρόγονοι Ολτέκων, Αζτέκων, Μάγιας και Ινκα). Το «κατέβασμα» του δεύτερου ρεύματος ως την Παταγονία τούς πήρε άλλα 2.000 χρόνια.

Αυτοί όλοι, όπως είπαμε, απαρτίζουν τη μεγάλη πλειονότητα των προγόνων του συνόλου των Ινδιάνων της Αμερικής. Υπήρξαν όμως και δύο γενετικά διαφοροποιημένες περιπτώσεις: η των Ινουίτ του Καναδά και εκείνη κάποιων φυλών του Αμαζονίου. Η περίπτωση των Ινουίτ είχε να κάνει με μεταγενέστερη και πολύ μικρότερη σε αριθμό μετανάστευση από τη ΒΑ Σιβηρία (γύρω στο 7000 π.Χ.), ενώ εκείνη των φυλών του Αμαζονίου εμφανίζει γονίδια όμοια με των ιθαγενών της Αυστραλίας και της Μελανησίας, που εικάζεται ότι έφτασαν στην Αμερική μέσω των Αλεούτιων νήσων, γύρω στο 6000 π.Χ.

Οπως προαναφέραμε, ο πολύτιμος κρίκος σύνδεσης των τωρινών Ινδιάνων με τους παλαιολιθικούς προγόνους τους ήταν ο σκελετός ενός παιδιού που βρέθηκε κοντά στη λίμνη Βαϊκάλη της Σιβηρίας, ηλικίας 24.000 ετών. Η γενετική ανάλυση τόσο του μιτοχονδριακού DNA όσο και του χρωμοσώματος Υ του σκελετού αυτού του παιδιού έδειξε ότι οι Ινδιάνοι κατάγονταν από την ίδια με αυτό φυλή, αλλά έδειξε και κάτι άλλο: ως και 38% του εν λόγω γενετικού υλικού του σκελετού - και των Ινδιάνων της Αμερικής - είναι... ευρωπαϊκής καταγωγής!

Ακούγεται απίστευτο, αλλά προτού μας το πουν οι γενετικές αναλύσεις μάς το είχαν επισημάνει - από το 1998 - κάποιοι αρχαιολόγοι, όπως ο Ντένις Στάνφορντ του Ιδρύματος Σμιθσόνιαν και ο Μπρους Μπράντλεϊ του Πανεπιστημίου του Εξετερ: η λιθοτεχνία κατασκευής των όπλων των Ινδιάνων Κλόβις ήταν εντελώς όμοια με εκείνη του «Σολούτριου πολιτισμού» που άφησε τα ίχνη του στην Ισπανία, στην Πορτογαλία και στη Γαλλία από το 20000 ως το 15000 π.Χ. Αν λοιπόν η μετανάστευση της Εποχής των Παγετώνων που κατέληξε στην Αμερική είχε αρχική αφετηρία τη Δυτική Ευρώπη, το ερώτημα είναι τι το συνταρακτικό συνέβη εκείνα τα παγωμένα «πέτρινα χρόνια» του ανθρώπινου είδους, ώστε να μεταναστεύουν από τις ακτές του Ατλαντικού ως τις στέπες της Ασίας και από εκεί να «παίρνουν τον Υπερσιβηρικό».

Οι Ινδοευρωπαίοι
Δεν έχουμε ακόμη εξιχνιάσει τα υπόλοιπα «παγωμένα μυστικά» του απώτατου παρελθόντος μας αλλά χάρη στη γενετική σκαπάνη έχουμε αρχίσει να καταλαβαίνουμε τι συνέβη όταν έλιωσαν οι πάγοι, στη Νεολιθική Εποχή και στην Εποχή του Χαλκού που ακολούθησαν.

Οπως όλοι έχουμε ακουστά, η αρχή του πολιτισμού έγινε κάπου στην Ανατολία του 9000 π.Χ., όταν οι άνθρωποι ανακάλυψαν διαδοχικά την κτηνοτροφία και τη γεωργία και μπόρεσαν, επιτέλους, να πάψουν να μετακινούνται αέναα πίσω από κοπάδια θηραμάτων, να στήσουν ως νοικοκυραίοι μόνιμα καλύβια, σπίτια, χωριά, πόλεις... και όλα όσα έφεραν την κοινωνική οργάνωση κρατών. Αυτή η νέα μορφή διαβίωσης ήταν που διαδόθηκε και ίδρυσε και τις πρώτες πόλεις στη Μεσοποταμία, στη Μέση Ανατολή, στην Αίγυπτο και στην Ευρώπη, με πρωτοπόρους στην τελευταία τους προ-Ελληνες, Πελασγούς, Λέλεγες και Μινωίτες. Ωστόσο γύρω στο 3000 π.Χ. μια φοβερή ανατροπή συνέβη: η διάδοση της μεταλλουργίας έφερε επανάσταση στα όπλα και συνδυάστηκε με την ανακάλυψη των αρμάτων. Πολύ σύντομα, φυλές αρματωμένες και έφιππες άρχισαν να κατηφορίζουν από τον Βορρά προς τις γεωργικά ανεπτυγμένες πόλεις του Νότου: οι Αριοι στην κοιλάδα του Ινδού, οι Χετταίοι στη Μικρά Ασία και στη Μεσοποταμία, τα ελληνικά φύλα στα Βαλκάνια. Από πού είχαν έρθει όλοι αυτοί;

Αρχαιολογικά, οι ενδείξεις ακολουθούσαν τα ίχνη των αλόγων τους: Οπως μας είπε από το 1956 η γλωσσολόγος - ανθρωπολόγος - αρχαιολόγος του Χάρβαρντ, Λιθουανή Μαρίγια Γκιμπούτας, η φύτρα των «Ινδοευρωπαίων» βρισκόταν εκεί που πρωτοδαμάστηκαν τα άλογα, γύρω στο 4500 π.Χ., στις στέπες που εκτείνονται μεταξύ του Βόλγα, των Ουραλίων και της Κασπίας. Κοινό χαρακτηριστικό του πολιτισμού τους ήταν ο ενταφιασμός των νεκρών σε τύμβους (κουργκάν στα ρωσικά, εξ ου και Πολιτισμός των Κουργκάν).

Γλωσσολογικά, επίσης, η γλωσσοχρονολογική ανάλυση των γλωσσών που μιλήθηκαν ανά τους αιώνες από τους λαούς του βόρειου ημισφαιρίου δικαίωσε τον βρετανό ιησουίτη μοναχό Τόμας Στίβενς, ιεραπόστολο στη νήσο Γκόα του Ινδικού Ωκεανού, ο οποίος το 1583 έγραψε πρώτος για τις ομοιότητες μεταξύ σανσκριτικών, ελληνικών και λατινικών. Οπως έχει καταδειχθεί ως σήμερα, από τις 7.472 γλώσσες και διαλέκτους που μιλιούνται στον πλανήτη, οι 445 ανήκουν στην ινδοευρωπαϊκή οικογένεια, με κοινή αφετηρία και εξάπλωση από τη Δυτική Ευρώπη ως τη Δυτική Κίνα και τη Νότια Ασία. Αλλά για το πού ακριβώς βρισκόταν αυτή η κοινή αφετηρία και για πόσο καιρό μιλήθηκε εκεί η κοινή πρωτο-ινδοευρωπαϊκή γλώσσα, προτού οι έφιππες ορδές διασκορπιστούν στους τέσσερις ανέμους και την μπολιάσουν με τις ντοπιολαλιές των κατακτημένων γεωργών, είναι κάτι στο οποίο οι αρχαιολόγοι και οι γλωσσολόγοι δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν. Οι μεν έστρεφαν το βλέμμα στις πέραν του Καυκάσου στέπες, οι δε επέμεναν ότι μόνο από τους γεωργούς και μεταλλουργούς της Ανατολίας μπορεί να είχε προέλθει εκείνη η «προ του Πύργου της Βαβέλ» κοινή γλώσσα.

Τελικά οι απαντήσεις άρχισαν να μας έρχονται πάλι μέσω της εμπλοκής της γενετικής ανάλυσης τόσο στην εξέταση των αρχαιολογικών ευρημάτων όσο και στη γλωσσοχρονολόγηση - ένας ολόκληρος κλάδος γενετικής γλωσσολογίας έχει εμφανιστεί, όπως μπορείτε να δείτε στο www.sciencemag.org/content/333/6048/1390 και στο www.mpi.nl/people/dediu-dan/BEDLAN2010v12.pdf.

Χαλκός, άρματα και γάλα
Από το 1995 και μετά υπήρξαν τουλάχιστον 12 σημαντικές δημοσιεύσεις ως προς την προέλευση των Ινδοευρωπαίων, αλλά η πρώτη καταλυτική δημοσίευση μέσω γενετικής ανάλυσης ήταν εκείνη που έγινε από την ομάδα ερευνητών του Genographic Consortium στο περιοδικό «Science» της 11ης Οκτωβρίου 2013, υπό τον τίτλο «Το αρχαίο DNA αποκαλύπτει τα κύρια στάδια σχηματισμού της κεντροευρωπαϊκής μιτοχονδριακής γενετικής ποικιλότητας» (βλ. www.sciencemag.org/content/342/6155/257.full.pdf). Στη σύνοψή τους οι ερευνητές σημείωναν:
«Οι διεργασίες που διαμόρφωσαν τη σύγχρονη ευρωπαϊκή ποικιλότητα μιτοχονδριακού DNA (mtDNA) παραμένουν ασαφείς. Ο αρχικός εποικισμός της Ευρώπης από παλαιολιθικούς θηρευτές και τροφοσυλλέκτες, γύρω στα 42.000 χρόνια πριν από σήμερα, και η μετανάστευση των νεολιθικών γεωργών, πριν από περίπου 8.000 χρόνια, φαίνεται ότι διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο, αλλά δεν εξηγούν τη σημερινή ποικιλομορφία του mtDNA. Πήραμε δείγματα από 364 άτομα προϊστορικών πολιτισμών της Κεντρικής Ευρώπης και δημιουργήσαμε το κατά mtDNA προφίλ τους προκειμένου να αποκτήσουμε μια μελέτη με χρονολογική σειρά που να καλύπτει από την αρχαιότερη Νεολιθική ως την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (5.500-1.550 χρόνια πριν από την τωρινή εποχή). Χρησιμοποιώντας αυτή την τομή στον χρόνο εντοπίσαμε τέσσερις σημαντικές αλλαγές στη γενετική σύνθεση κατά τη νεολιθική περίοδο, που αποκάλυψαν τον βασικό ρόλο που έπαιξαν οι ύστεροι νεολιθικοί πολιτισμοί στη διαμόρφωση της σύγχρονης κεντροευρωπαϊκής γενετικής ποικιλομορφίας».

Τα πορίσματα εκείνης της μελέτης συμπληρώθηκαν εφέτος από τη σημαντικότατη εργασία που δημοσίευσαν στο περιοδικό «Nature» της 11ης Ιουνίου 2015 επιφανείς επιστήμονες 25 πανεπιστημίων και ερευνητικών ινστιτούτων από όλον τον κόσμο (μεταξύ τους, οι Ελληνες Ιωσήφ Λαζαρίδης και Χρήστος Οικονόμου). Υπό τον τίτλο «Η μαζική μετανάστευση από τη στέπα ήταν η πηγή ανάπτυξης των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών στην Ευρώπη» (www.nature.com/nature/journal/v522/n7555/full/nature14317.html), μας εξήγησαν στη σύνοψή τους:
«Δημιουργήσαμε μια δεξαμενή γενετικών δεδομένων από 69 Ευρωπαίους που έζησαν 8.000-3.000 χρόνια πριν από σήμερα, με στόχο εξέτασης περίπου 400.000 πολυμορφισμούς (μεταλλάξεις) στις βιβλιοθήκες αρχαίου DNA. Καταδείξαμε ότι πριν από 8.000-5.000 χρόνια οι πληθυσμοί της Δυτικής Ευρώπης και της Απω Ανατολικής Ευρώπης ακολούθησαν αντίρροπες τροχιές. Κατά την έναρξη της νεολιθικής περιόδου στην Ευρώπη (8.000-7.000 χρόνια πριν), συγγενείς ομάδες αγροτών που διέφεραν από τους αυτόχθονες θηρευτές-συλλέκτες εμφανίστηκαν στη Γερμανία, στην Ουγγαρία και στην Ισπανία, ενώ η Ρωσία εποικίστηκε από έναν ξεχωριστό πληθυσμό θηρευτών-τροφοσυλλεκτών που είχε υψηλή συγγένεια με έναν 24.000 ετών σιβηρικό σκελετό. Στην περίοδο των 6.000-5.000 ετών πριν από σήμερα οι αγρότες μεγάλου μέρους της Ευρώπης εμφανίζονται να κατάγονται από θηρευτές πολύ περισσότερο απ' ό,τι οι προκάτοχοί τους, αλλά και στη Ρωσία των χρόνων εκείνων οι κτηνοτρόφοι Γιαμνάγια της στέπας κατάγονταν όχι μόνο από τους προαναφερθέντες θηρευτές της Ανατολικής Ευρώπης αλλά και από πληθυσμούς της Ανατολίας. Καθ' όσον στους κατοίκους της Γερμανίας της Υστερης Νεολιθικής Εποχής ανιχνεύθηκε κατά 75% καταγωγή από τους Γιαμνάγια, προκύπτει ότι η Δυτική και η Ανατολική Ευρώπη ήρθαν σε επαφή πριν από 4.500 χρόνια, μέσω μιας μαζικής μετανάστευσης στην καρδιά της Ευρώπης από τα ανατολικά. Αυτή η καταγωγή από τη στέπα εμφανίστηκε αταλάντευτη σε όλα τα γενετικά δείγματα Κεντροευρωπαίων που έζησαν ως πριν από 3.000 χρόνια και παραμένει πανταχού παρούσα στους σημερινούς Ευρωπαίους. Τα αποτελέσματα αυτά υποστηρίζουν την προέλευση από τη στέπα τουλάχιστον μέρους των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών».

Στο ίδιο τεύχος του «Nature» δημοσιεύθηκε μία ακόμη εργασία με τον ίδιο στόχο (www.nature.com/nature/journal/v522/n7555/full/nature14507.html), από την ομάδα των πανεπιστημίων της Κοπεγχάγης και του Μπέρκλεϊ που είχε εξιχνιάσει γενετικά την καταγωγή των Ινδιάνων της Αμερικής. Χρησιμοποιώντας διαφορετική μεθοδολογία και έναν ακόμη μεγαλύτερο αριθμό δειγμάτων (από 101 αρχαίους σκελετούς) κατέληξαν όχι μόνο στα ίδια συμπεράσματα προέλευσης των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών αλλά και απέδειξαν ότι «το ανοιχτόχρωμο δέρμα στους Ευρωπαίους ήταν ήδη παρόν σε υψηλή συχνότητα κατά την Εποχή του Χαλκού, αλλά όχι η ανοχή στη λακτόζη». Κατά τους ερευνητές, οι πρώτοι που διέδωσαν την ανοχή στη λακτόζη στην Ευρώπη ήταν ακριβώς οι αλογατάρηδες κτηνοτρόφοι της στέπας, οι Γιαμνάγια.

Δυνατότητες αλλά και ρίσκο
Η συνολική εικόνα της Προϊστορίας που συντίθεται πλέον από τη σύζευξη των όσων μας είχε αποκαλύψει η αρχαιολογική σκαπάνη με όσα φωτίζει τώρα η γενετική ανάλυση έχει περίπου ως εξής: Η ξηρασία μιας κλιματικής αλλαγής έκανε πριν από περίπου 60.000 χρόνια τον Homo sapiens να εγκαταλείψει την Αφρική και, μέσω της Μέσης Ανατολής, να ανεβεί στις γεμάτες θηράματα πεδιάδες της Ρωσίας και της Ευρώπης. Η έλευση της τελευταίας Εποχής των Παγετώνων όμως τον έσπρωξε σε ένα αγωνιώδες ψάξιμο κυνηγότοπων που τον έσυρε από τα λιβάδια της Ισπανίας ως τις στέπες της Ανατολικής Σιβηρίας - και από εκεί στην Αμερική. Αυτά τα «πέτρινα χρόνια» του θηρευτή-τροφοσυλλέκτη τελείωσαν οριστικά γύρω στο 9000 π.Χ. όταν ο Homo sapiens βρήκε τον τρόπο να εκτρέφει ζώα, να καλλιεργεί τη γη και να μεταμορφώνει τα μεταλλεύματα σε σκεύη και όπλα. Οι καταλυτικές αυτές εξελίξεις συνέβησαν στα υψίπεδα της Ανατολίας όπου πηγάζουν ο Τίγρης και ο Ευφράτης. Εκεί γεννήθηκε ο «πολιτισμός των πόλεων» που έχουμε ως σήμερα, αλλά εκεί γεννήθηκαν και οι μαζικοί πόλεμοι των κρατών.

Από τα όσα μάς λένε πλέον οι γενετικές αναλύσεις προκύπτει ότι δύο μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα διαμόρφωσαν τόσο τον πολιτισμό όσο και τις γλώσσες της Ευρώπης. Το πρώτο ήταν εκείνο των κτηνοτρόφων-αγροτών της Ανατολίας, που έφτασαν στα μέρη μας μπολιάζοντας τους υπάρχοντες πληθυσμούς θηρευτών. Το δεύτερο ήταν εκείνο των κτηνοτρόφων της στέπας, που είχαν αφήσει την Ανατολία και - μέσω Καυκάσου - είχαν ξεχυθεί στα ατέλειωτα βοσκοτόπια των σημερινών Ουκρανίας, Ρωσίας και Καζακστάν. Αυτοί οι δεύτεροι ήταν οι φτωχότεροι συγκριτικά με τους γεωργούς και τους πολίτες του Νότου, αλλά απέκτησαν σύντομα ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα: δάμασαν το άλογο και εφηύραν τον τροχό, το κάρο και το άρμα. Επιπλέον, η μόνιμη ενασχόληση με τα κοπάδια επέφερε τη γενετική μετάλλαξη που τους χάρισε ανοχή στη λακτόζη. Ετσι μπορούσαν πλέον να μετακινούνται σε μεγάλες αποστάσεις, χειμώνα-καλοκαίρι, βασιζόμενοι στα άλογά τους και στο τυρί που έφτιαχναν από τα κοπάδια τους.

Η συνέχεια της ιστορίας είναι γνωστή: αντί να μεταναστεύουν πια για να βρουν κυνηγότοπους ή βοσκοτόπια, οι αλογατάρηδες της στέπας κατηφόριζαν σε ορδές προς τα μέρη όπου αφθονούσαν μεταλλεύματα για τα όπλα τους και... περίσσευαν τα πλούτη. Ετσι έφθασαν οι Ινδοευρωπαίοι στα πέρατα της Ευρασίας, από την Ισλανδία και τη Νορβηγία ως την Ινδία και την Κίνα. Μια αντιπαραβολή του χάρτη εξάπλωσης των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών με εκείνον της διάδοσης της μεταλλουργίας αρκεί για του λόγου το αληθές.

Η συνοπτική και απλουστευτική αυτή σύνοψη της προϊστορίας μας είναι μόνο «η κορυφή του παγόβουνου» από όσα έχει να μας προσφέρει ακόμη η γενετική ανάλυση των αρχαιολογικών ευρημάτων. Θυμηθείτε ότι έχει ξεκινήσει μόλις εδώ και λίγο περισσότερο από μία δεκαετία. Και εκεί που αρχικά η κάθε ανάλυση DNA κόστιζε εκατομμύρια, τώρα προσφέρεται μέσω Διαδικτύου έναντι λίγων ευρώ (π.χ. 23andMe: 89 €, GenoChip Genographic: 175 €, iGENEA: 229-338 €). Σε λίγο κάθε αρχαιολόγος (επαγγελματίας ή ερασιτέχνης) θα έχει στην τσέπη ένα USB stick που θα του λέει σχεδόν άμεσα την ηλικία και τη σύσταση του δείγματος που βρήκε. Επομένως οι μελλοντικές αποκαλύψεις για το παρελθόν μας (σε ατομικό, φυλετικό, εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο) αναμένονται να πολλαπλασιαστούν εκθετικά.

Είναι λοιπόν ευχαριστημένοι οι αρχαιολόγοι με αυτή την εξέλιξη και προοπτική; Από τα όσα παρακολουθούμε να συζητούνται στα σχετικά διεθνή φόρα, τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Ναι μεν το δυναμικό που προσφέρεται είναι πλέον απροσμέτρητο, αλλά από την άλλη διαγράφεται μια έντονη δυσφορία για την «επέλαση των γενετιστών». Πολλοί αρχαιολόγοι τούς θεωρούν αλαζόνες, οι οποίοι δημοσιεύουν ανενδοίαστα τα πορίσματά τους χωρίς να τους συμβουλεύονται, καλυπτόμενοι πίσω από την «επιστημονική ακρίβεια των μεθόδων τους». Επισημαίνουν ότι έτσι πολλές από τις πρόσφατες μελέτες έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με τα αρχαιολογικά δεδομένα και δημιουργούν στρεβλές εντυπώσεις.

Από την άλλη, δεν μπορούμε να μη θυμηθούμε την τραγική στρέβλωση και πολιτική εκμετάλλευση που επιφυλάχθηκε στο παρελθόν στη Θεωρία των Ινδοευρωπαίων. Το σύγχρονο διεθνές τοπίο, όπου τα σύνορα επαναχαράσσονται με γνώμονα θρησκευτικές πεποιθήσεις και φυλετικές καταβολές, φέρνει ανατριχιαστικά στη μνήμη το «ιστορικό δικαίωμα της Αριας Φυλής» που χρησιμοποίησαν ως πρόσχημα κατάκτησης οι Ναζί. Θα δούμε άραγε τις επόμενες γενετικές αναλύσεις αρχαίου DNA να χρηματοδοτούνται από φορείς που στοχεύουν ακριβώς στη διαμόρφωση «ιδιαίτερης προγονικής ιστορίας» με παρελκόμενα «κληρονομικά δικαιώματα»;

Η απάντηση είναι παραπάνω από δυσοίωνη, καθώς είναι ήδη υπαρκτά τα πρώτα δείγματά της: Στις ΗΠΑ η πάμπλουτη Εκκλησία των Μορμόνων («ιδιοκτήτρια» της Πολιτείας της Γιούτα) χρηματοδοτεί από χρόνια αρχαιολογικές έρευνες που στοχεύουν στο να αποδείξουν ότι η Βόρεια Αμερική εποικίστηκε από... χαμένη φυλή του Ισραήλ. Η κατάσταση από το 1990 και μετά έχει γίνει για τους Ινδιάνους τόσο ασφυκτική ώστε οι περισσότεροι από αυτούς να αρνούνται τώρα να δώσουν δείγμα DNA σε ερευνητές, φοβούμενοι τη διαστρέβλωση της καταγωγής τους. Πολύ πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι εκείνο του βιβλίου «Legacy: A Genetic History of the Jewish People» (Oxford University Press, 2012), όπου ο γενετιστής καθηγητής του Πανεπιστημίου Yeshiva της Νέας Υόρκης Χάρι Οϊστερ διατεινόταν πως όλοι οι Εβραίοι του κόσμου είχαν κοινή γενετική υπογραφή. Κατ' αυτόν, τα γενετικά δεδομένα αποδείκνυαν πως όλοι οι Εβραίοι ήταν απόγονοι των Εβραίων της Βίβλου και ότι αυτό εξηγούσε την «διανοητική τους υπεροχή». Στις αιτιάσεις αυτές αντέδρασαν πολλοί άλλοι γενετιστές, και μάλιστα ο επίσης εβραίος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ Εράν Ελχάικ «ξανάτρεξε» τις γενετικές αναλύσεις στον δικό του υπολογιστή και κατέληξε πως οι Ασκενάζι Εβραίοι κατάγονται στη συντριπτική πλειονότητά τους από τον Καύκασο και όχι από τη Μέση Ανατολή.

Το δίδαγμα είναι εξαιρετικά απλό: όσο περισσότερο η επιστήμη καλπάζει τόσο περισσότερο εξονυχιστικό πρέπει να είναι το κοσκίνισμα των πορισμάτων της. Διαφορετικά το μέλλον επιφυλάσσει «τερατογενέσεις», προερχόμενες ακόμη και από αρχαίο DNA.

Ο ξεχωριστός αρχαϊκός ναός του Απόλλωνα στην Καρδίτσα


Πηγή

Ο καλύτερα διατηρημένος αρχαίος μνημειακός ναός σε όλη τη Θεσσαλία είναι ο αρχαϊκός ναός του Aπόλλωνα, αποτελώντας πηγή πληροφόρησης, όχι μόνο για την ιστορία και τις λατρευτικές πρακτικές της περιοχής, αλλά και για την εξέλιξη της τεχνικής στους τομείς της αρχιτεκτονικής και της πλαστικής.

Αυτά αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο επίτιμος διευθυτής της ΛΔ' Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, Λεωνίδας Χατζηαγγελάκης, σύμφωνα με νεότερα στοιχεία για τις εργασίες ανάδειξης και τις εκδηλώσεις.

Ο αρχαϊκός ναός του Απόλλωνα βρίσκεται στο Δημοτικό Διαμέρισμα Μοσχάτου, στη θέση «Λιανοκόκκαλα», 12 χιλ. δυτικά της Καρδίτσας και περίπου 2 χιλ. δυτικά του σύγχρονου οικισμού της Μητρόπολης. Όπως δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Χατζηαγγελάκης, οι ανασκαφές άρχισαν, σε ένα πλάτωμα νότια της κοίτης του Λαπαρδά ή Γαβρία ποταμού, το 1994 με αφορμή κάποιες λαθρανασκαφές.

Οι ανασκαφικές έρευνες, που έγιναν από τον αρχαιολόγο Χαράλαμπο Ιντζεσίλογλου, έφεραν στο φως έναν εκατόμπεδο περίπτερο δωρικό ναό με εσωτερική κιονοστοιχία. Ο προσανατολισμός του ναού είναι από τα ανατολικά προς τα δυτικά και έχει διαστάσεις 31,00 Χ 13,75 μ.

Ο ναός χρονολογείται λίγο πριν τα μέσα του 6ου αι. π.Χ. με βάση το λατρευτικό χάλκινο άγαλμα, αλλά και από τον τύπου των δωρικών κιονοκράνων και ήταν αφιερωμένος στον θεό Απόλλωνα, σύμφωνα με ενεπίγραφη αναθηματική στήλη που βρέθηκε μέσα στο σηκό.

Ο ναός διέθετε πέντε κίονες δωρικού ρυθμού στις στενές πλευρές και έντεκα στις μακρές. Για τους κίονες του πτερού έχει χρησιμοποιηθεί μαλακός ψαμμόλιθος φαιού χρώματος από την περιοχή. Σημαντικά, για την ιστορία του μνημείου αλλά και την ιστορία της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής, είναι τα δωρικά κιονόκρανα του πτερού, εξηγεί ο αρχαιολόγος.

Ο εχίνος τους φέρει κυκλικά ανάγλυφη διακόσμηση από επαναλαμβανόμενα μοτίβα κλειστών και ανοιχτών ανθέων λωτού. Τα κιονόκρανα παρουσιάζουν μορφολογικές διαφορές, τόσο ως προς το προφίλ του εχίνου, όσο και ως προς την επεξεργασία της ανάγλυφης διακόσμησης σε αυτόν.

Αυτό το σπάνιο χαρακτηριστικό του ναού συναντάται, επίσης, στον αρχαιότερο ναό της Ήρας στην Ποσειδωνία της Kάτω Iταλίας.

Οι διαφορές των κιονοκράνων πιθανώς να δηλώνουν ότι ο ναός αρχικά είχε κατασκευαστεί με ξύλινους κίονες στο πτερό, οι οποίοι σταδιακά αντικαταστάθηκαν με λίθινους.

Σύμφωνα με τον κ. Χατζηαγγελάκη, ο σηκός, που έχει διαστάσεις 8,50 Χ 24,00 μ., ήταν κτισμένος με ορθοστάτες από τον ίδιο μαλακό ψαμμόλιθο που έχουν κατασκευαστεί οι κίονες του πτερού και πάνω από αυτούς με ωμές πλίθρες.

Εσωτερικά ο σηκός διέθετε στον άξονά του σειρά από πέντε ξύλινους κίονες ή πεσσούς, όπως δηλώνουν οι σωζόμενες λίθινες βάσεις και μία παραστάδα στο μέσον του δυτικού τοίχου.

Μπροστά από τον τρίτο κίονα και σε επαφή με αυτόν υπάρχει βάθρο ορθογώνιας κάτοψης, προοριζόμενο για τα λατρευτικά αγάλματα του ναού. Πεσμένο σε αυτό βρέθηκε, σε δύο μέρη, το χάλκινο λατρευτικό άγαλμα του Απόλλωνα στον τύπο του οπλίτη.

Σε μία δεύτερη οικοδομική φάση φαίνεται πως διαμορφώθηκε άδυτο με την προσθήκη ενός εγκάρσιου τοίχου από πλιθιά στη θέση του πέμπτου από την είσοδο εσωτερικού κίονα.

Κατά τον ανασκαφέα Χαρ. Ιντζεσίλογλου, με την ίδια οικοδομική φάση θα πρέπει να συσχετιστούν η επέκταση του μήκους του βάθρου και η κατασκευή κτιστού θρανίου στην εσωτερική παρειά του βόρειου τοίχου του σηκού και στα ανατολικά του τοίχου του αδύτου.

Κατά τις ανασκαφές δεν βρέθηκε κανένα λίθινο αρχιτεκτονικό μέλος που θα μπορούσε να αποδοθεί σε επιστύλιο ή τρίγλυφα και μετόπες, έτσι θεωρείται ότι ο θριγκός του ναού ήταν ξύλινος.

Ο ναός, σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, διέθετε δίριχτη στέγη, που σχημάτιζε αετώματα στις στενές πλευρές του, με ξυλοδεσιά εσωτερικά και πήλινα κεραμίδια. Tα κεραμίδια ήταν κορινθιακού τύπου και στις μακρές πλευρές κατέληγαν σε ακροκέραμα τριγωνικής μορφής με ανάγλυφη διακόσμηση.

Οι ηγεμόνες καλυπτήρες της στέγης έφεραν γραπτά ανάγλυφα άνθη και βλαστούς. Στις στενές πλευρές ο ναός διέθετε αετώματα, που πιθανώς έφεραν πήλινες γλυπτές συνθέσεις.

Πάνω από τα αετώματα υπήρχε διακοσμημένη με χρώματα σίμη και γείσο, ενώ πιθανή είναι και η ύπαρξη ακρωτηρίων, τουλάχιστον στην κεντρική γωνία των αετωμάτων. Όπως διευκρινίζεται, φαίνεται πως σίμη υπήρχε μόνο στα αετώματα, ενώ τα πρόσωπα της σίμης, των γείσων και κορυφαίων κεράμων διακοσμούνταν με γραπτά γεωμετρικά μοτίβα.

Aπό τα ακρωτήρια της στέγης σώθηκε μεγάλο τμήμα μίας πήλινης προτομής ίππου που αποτελούσε, μάλλον, το κεντρικό ακρωτήριο του ανατολικού αετώματος.

Στα κινητά αντικείμενα, σύμφωνα με τον επίτιμο αρχαιολόγο, περιλαμβάνονται πήλινα αγγεία και ειδώλια, πήλινο κιβωτίδιο, αγγείο για τα υγρά των χοών, τμήματα χάλκινου αγάλματος, αλλά και το πιο σημαντικό, το καλοδιατηρημένο ακέραιο χάλκινο άγαλμα μίας ανδρικής μορφής που απεικονίζεται με τη μορφή ενός οπλίτη, το οποίο εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Καρδίτσας.

Το άγαλμα φέρει κράνος στο κεφάλι, θώρακα στο στήθος, περιβραχιόνια και περιπήχια στα χέρια και περικνημίδες στα πόδια.

Παρ' όλο που δεν σώζονται τα αντικείμενα που κρατούσε στα χέρια είναι πολύ πιθανό ότι κρατούσε στο δεξί χέρι δόρυ και στο αριστερό κλαδί δάφνης.

Ο συγκεκριμένος τύπος του οπλίτη ήταν το λατρευτικό άγαλμα του Απόλλωνα και η ταύτισή του με τη θεϊκή μορφή του θεού επιβεβαιώθηκε από το κείμενο μίας ενεπίγραφης αναθηματικής στήλης που βρέθηκε σε κομμάτια στο εσωτερικό του ναού.

Ο ναός καταστράφηκε από πυρκαγιά τον 2ο αι. π.Χ σύμφωνα με κινητά ευρήματα στο στρώμα καταστροφής. Στη μακραίωνη ζωή του, ο ναός φαίνεται ότι δέχτηκε επισκευές και μετατροπές, όπως αντικατάσταση ξύλινων στοιχειών με λίθινα, διαμόρφωση του εσωτερικού του σηκού και αντικατάσταση κεραμιδιών.

Ο κηρυγμένος αρχαιολογικός χώρος καταλαμβάνει έκταση 18,5 στρεμμάτων, ύστερα από απαλλοτρίωση υπέρ του υπουργείου Πολιτισμού.

Η πρόσβαση στον ναό γίνεται από τα νότια μέσω αγροτικής οδού, πλάτους τεσσάρων μέτρων, που αρχίζει από την επαρχιακή οδό Μητρόπολης-Μοσχάτου. Ο ναός είναι στεγασμένος με μεταλλικό στέγαστρο προστασίας, το οποίο καλύπτει μία έκταση 735 τ.μ.

Ο αρχαιολογικός χώρος και ο αρχαϊκός ναός είναι επισκέψιμοι. Για την ανάδειξη του αρχαϊκού ναού του Απόλλωνα, καταλήγει ο κ. Χατζηαγγελάκης, έχουν γίνει ήπιες επεμβάσεις ενταγμένες στο φυσικό τοπίο που εξασφαλίζουν τη λειτουργικότητα ενός οργανωμένου αρχαιολογικού χώρου. Δημιουργήθηκαν φυλάκιο και εγκαταστάσεις εισόδου και εξυπηρέτησης του κοινού.

Ακόμη περίφραξη, διαμόρφωση διαδρομών επίσκεψης και εγκατάσταση στεγάστρου εκπαιδευτικών προγραμμάτων.

Στον χώρο διενεργούνται ξεναγήσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα και ποικίλες εκδηλώσεις από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Καρδίτσας, όπως, για παράδειγμα, η ετήσια εκδήλωση για το αυγουστιάτικο φεγγάρι.

Κυριακή 16 Αυγούστου 2015

Ξύπνησαν καὶ οἱ Εὐρωπαῖοι Μεσαιωνιστές!

Δὲν φταίει ἡ κοσμοθεωρία, λένε, φταίει ὁ ἄνθρωπος. Τίς κοσμοθεωρίες ποῖοι τὶς δημιουργοῦν; Εἶναι ἀλήθεια ὅτι, ὅπως ὑπάρχουν διαφορὲς σωματικὲς ἀνάμεσα στὰ μέλη μιᾶς κοινωνίας, οὕτως ὑπάρχουν καὶ νοητικὲς καὶ ψυχικές. Οἱ κοινωνίες ὅμως ὁδηγοῦν σὲ κάποιες κατευθύνσεις. Οἱ χριστιανοὶ μπορεῖ νὰ θεωροῦν ὅτι τοὺς παρασέρνει ὁ Σατανᾶς ἰσχυρότερος ὤν, μὲ τὴν ἀνοχὴ τοῦ Γιαχβὲχ πάντοτε, ἀλλὰ οἱ ἄλλοι δὲν πιστεύουμε στὴν ὕπαρξιν Σατανάδων καὶ ἐξωκοσμικῶν θεῶν.

Ἔχουμε μία ὀργάνωσιν παρανοϊκῶν, οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ παρουσιάζωνται ὡς κράτος καὶ ἐλέγχουν μία περιοχὴ στὴν Ἐγγὺς Ἀνατολήν. Κακουργοῦν καὶ τὸ ἐπιδεικνύουν. Στρατολογοῦν ὅτι νοσηρὸν καὶ ἀπόβλητον ἀπὸ μία θρησκευτικὴ ὁμάδαν.
Ἔχουμε καὶ κάποιους ἄλλους ἀνθρώπους ὑπήκοους ἄλλου κράτους, μὲ τὸ ὁποῖο ἡ Δύσις ἔχει οἰκονομικὲς σχέσεις. Εἶναι ἀναγνωρισμένο κράτος καὶ ὑψηλὰ ἱστάμενοι πέρα τοῦ Ἀτλαντικοῦ εὔχονται κάποια μέρα νὰ ὑπάρξῃ παρόμοιο στὴν Συρία καὶ στὸ Ἰράκ, ἄρα οἱ κάτοικοι τοῦ ἀναγνωρισμένου κράτους πρέπει νὰ κάνουν μόνοι τους τὶς ὅποιες ἀλλαγές θέλουν.


Εὐρῆκαν τὴν εὐκαιρίαν οἱ χριστιανοὶ μὲ τὶς καλόγριες καὶ λένε τὰ ἴδια ψεύδη μὲ τὸν Μεσαίωνα.



Πηγή

Blood libel (also blood accusation)[1][2] is an accusation[3][4][5] that Jews kidnapped and murdered the children of Christians to use their blood as part of their religious rituals during Jewish holidays.[1][2][6] Historically, these claims—alongside those of well poisoning and host desecration—have been a major theme in European persecution of Jews.[4]

Πηγή

Ένα βίντεο με φρικιαστικές αποκαλύψεις εναντίον χριστιανών κάνει το γύρο του διαδικτύου Στο βίντεο φαίνεται ότι ισλαμιστές πουλάνε αίμα σκοτωμένων χριστιανών έναντι του ποσού των 100.000 δολαρίων ανά φιάλη.

Πρόσφατα, μια καλόγρια από τη Γερμανία συγκλόνισε την παγκόσμια κοινότητα, η οποία στην πλειονότητά της παρακολουθεί απαθής το μαρτύριο των Χριστιανών στη Συρία και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, με μια παρουσίαση κατά τη διάρκεια συνεδρίου.

Η καλόγρια αυτή πραγματοποίησε μια ανεξάρτητη έρευνα.Το θέμα της έρευνας ήταν η αντιμετώπιση των χριστιανών από φονταμενταλιστικές ισλαμικές ομάδες στη Συρία.

Η γυναίκα αυτή λοιπόν αποκάλυψε τη φρικώδη πληροφορία ότι μουσουλμάνοι σκοτώνουν ανελέητα τους Χριστιανούς, συλλέγουν το αίμα τους σε ένα μπουκάλι, και κάθε μπουκάλι το πωλούν για εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια στη Σαουδική Αραβία κυρίως όπου άλλοι μουσουλμάνοι πλένουν τα χέρια τους σε αυτό, πιστεύοντας πως έτσι θα εξιλεωθούν για τις αμαρτίες τους!

Δείτε το βίντεο με τους ισχυρισμούς της καλόγριας (στα Γερμανικά με αγγλικούς ἑλληνικοὺς υπότιτλους)...


Σάββατο 15 Αυγούστου 2015

Ὁ Ποσειδῶν τῆς Τήνου καὶ οἱ καταστροφῆς τῆς Δήλου!

Στὴν Τῆνο ὑπῆρχε στὴν ἀρχαιότητα ναὸς τοῦ Ποσειδῶνος, ὁ ὁποῖος ἔπρεπε νὰ ἀνασκαφῇ νὰ βρεθῇ. Βεβαίως πάντα κάποιοι θὰ ἤξεραν τί ὑπῆρχε ἐκεῖ. Ἀλλὰ καὶ ἡ συνήθεια νὰ ἔχῃ μείνῃ ἀπὸ τότε, δὲν σημαίνει κάτι γιὰ τὸν χριστιανισμό, δὲν ὑπάρχει συνέχεια στὴν θρησκεία. Ὁ χριστιανισμὸς φτιάχτηκε στὰ ἀνάκτορα μετὰ ἀπὸ ζυμώσεις αὐλικὲς αἰώνων καὶ οἱ λαοὶ δὲν εἶχαν συμμετοχή, πολλῷ μᾶλλον οἱ τῆς ὑπαίθρου. Ὅταν ἕνα σπήλαιο φράζεται ἀπὸ ἕνα ξωκλήσι, οἱ κάτοικοι ἔχουν μὲν τὴν συνήθεια νὰ πηγαίνουν ἐκεῖ ὡς λατρευταί, ὅμως τὴν λατρείαν κωλύει ὁ παπάς. Ὁ παπὰς παρεμβαίνει καὶ ἀποκόπτει τὸν λαὸ ἀπὸ τὴν θρησκευτικότητά του καὶ προσπαθεῖ νὰ τὸν στρέψῃ πρὸς τὸν χριστιανισμό. Χάνεται ἡ ἔννοια τοῦ σπηλαίου ὡς πρόσβασις στὸν θεϊκόν κόσμον, ἀλλάζουν τὰ ὀνόματα τῶν θεῶν μὲ κάποια ἀνθρώπων στὴν συντριπτική τους πλειοψηφία μηδέποτε ὑπαρξάντων.

Καὶ γιὰ τὴν Μυριὰμ τῆς Τήνου. Τὸ παπαδαριὸ μόλις βρέθηκε ἀρχαῖος ναὸς τὸν ἔκτισε καὶ βρῆκε καὶ τὴν εὐκαιρία νὰ καταστρέψῃ τὴν Δῆλον. Πολέμησαν τὴν ἑλληνικότητα μὲ κάθε μέσον. Φυσικὰ δὲν τὸ ἔκαναν οἱ παπάδες, οἱ ὁποῖοι ἔβλεπαν τὸν Ἑλληνισμὸν νὰ ἐπιστρέφῃ καὶ ἔκαναν ὅτι μποροῦσαν νὰ τὸν καταστρέψουν. Μόνοι οἱ ἐργάτες πῆραν τὴν ἀπόφασιν νὰ καταστρέψουν τὴν Δῆλον.

Πηγή...

Ο ναός της Παναγίας της Τήνου κτίστηκε σε σημείο όπου βρέθηκε εικόνα της Παναγίας, κατά τη θρησκευτική παράδοση μετά από σχετικά οράματα της μοναχής Αγίας Πελαγίας. Η εικόνα ανακαλύφθηκε μετά από ανασκαφές στις 30 Ιανουαρίου 1823 και ενώ προηγήθηκαν ανασκαφές το 1822 που αποκάλυψαν τον αρχαίο ναό του Διονύσου και ο ναός του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.
Μετά την εύρεση της εικόνας ακολούθησε η οικοδόμηση της εκκλησίας. Απαιτήθηκαν μεγάλες ποσότητες μαρμάρων, οι οποίες κατά κύριο λόγο μεταφέρθηκαν από τον αρχαιολογικό χώρο της γειτονικής Δήλου.


Πηγή...
Πρόκειται για έναν από τους σηµαντικότερους τόπους λατρείας των αρχαίων Ελλήνων, άµεσα συνυφασµένο µε την ίδρυση και τη διάρκεια ζωής της αρχαίας πόλης της Τήνου από τον 4ο αιώνα π.Χ. Αποτελεί το µοναδικό ιερό στις Κυκλάδες που είναι αφιερωµένο εξολοκλήρου στον Ποσειδώνα, το θεό της θάλασσας. Σύµφωνα µε µαρτυρίες, ο θεός λατρευόταν και ως γιατρός κατά τα αρχαία χρόνια. Άλλωστε, κατά την ελληνιστική περίοδο παρατηρείται έξαρση της λατρείας των ηρώων-ιατρών. Προς το τέλος του 4ου αι. π.Χ. οι διάδοχοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου και κυρίως οι βασιλικοί οίκοι των Αντιγονιδών και των Λαγιδών κρατούν στα χέρια τους την τύχη των Κυκλάδων και οργανώνουν οικοδοµικά προγράµµατα, στα οποία θα πρέπει να είχε ενταχθεί και το ιερό του Ποσειδώνα στα Κιόνια. Ένδειξη της επιρροής τους, µεταξύ άλλων, πρέπει να είναι και το οκτάκτινο αστέρι που διακοσµεί τα φατνώµατα της οροφής της Κρήνης, θέµα αγαπητό στη Μακεδονία, που βρέθηκε και στον τάφο του Φιλίππου Β’.
Κάποια ίχνη προϊστορικής κατοίκησης βρέθηκαν στην περιοχή δυτικά του ιερού, χωρίς όµως να διαπιστωθεί καµία συνέχεια µέχρι τα µέσα του 4ου αι. π.Χ., όπου ανάγονται οι πρώτες ενδείξεις λατρείας στο χώρο. Την ίδια εποχή µετατοπίστηκε από το Ξώµπουργο στην περιοχή της σηµερινής χώρας της Τήνου το αστικό και διοικητικό κέντρο του νησιού, ενώ προς το τέλος του ίδιου αιώνα εµφανίζονται και τα πρώτα µνηµειώδη κτίρια στα Κιόνια. Πριν από την ίδρυσή του υπάρχουν µαρτυρίες ότι προϋπήρχε ένα άλλο ιερό, χτισµένο µέσα σε άλσος. Εκεί λέγεται ότι κατέφευγαν οι ναυτικοί και όσοι ταξίδευαν, για να εξευµενίσουν το θεό της θάλασσας, ώστε να έχουν καλό ταξίδι και να µπορέσουν χωρίς προβλήµατα να «περάσουν» απέναντι στο νησί της ∆ήλου, όπου θα κάνουν το προσκύνηµά τους.
Η ανοικοδόµηση του µεγαλόπρεπου ναού του Ποσειδώνα και της Αµφιτρίτης, όπως είδαµε πιο πάνω, χρονολογείται στα µέσα του 4ου αι π.Χ.. Ο ρυθµός του είναι δωρικός-αυστηρός και λιτός, αλλά µε πρωτότυπες πινελιές, όπως είναι η κρήνη-εξέδρα, που οφείλονται στην τηνιακή έµπνευση. Τα οικοδοµικά υλικά που χρησιµοποιήθηκαν είναι εξολοκλήρου ντόπια και, µεταξύ αυτών, γνεύσιος και µάρµαρο σε διάφορες αποχρώσεις. Το ιερό προσκλήθηκαν να διακοσµήσουν γλύπτες από διάφορα µέρη, όπως ο Τελεσίνος ο Αθηναίος, ο Αγασίας ο Εφέσιος, ενώ ο Μακεδόνας Ανδρόνικος από την Κύρηστο κατασκεύασε ένα περίφηµο ηλιακό ρολόι (βρίσκεται τώρα στο Αρχαιολογικό Μουσείο του νησιού). Το οικοδοµικό πρόγραµµα του τέλους του 2ου αι π.Χ. που περιλάµβανε επιβλητικά σε όγκο κτίρια, όπως τη µεγάλη στοά και το µνηµειώδη βωµό, συµπίπτει µε τη µεγάλη οικονοµική άνθηση των Κυκλάδων, όταν η ∆ήλος γίνεται ελεύθερο λιµάνι και εγκαθίστανται πολλοί ξένοι, κυρίως Ιταλοί. Περιορισµένη σε κλίµακα οικοδοµική δραστηριότητα διαπιστώνεται στη ρωµαϊκή εποχή, ύστερα από µια περίοδο παρακµής. Από τα µέσα του 1ου αι π.Χ., όµως, η παλιά αίγλη σβήνει και στα µέσα του 3ου αι µ.Χ. το ιερό εγκαταλείπεται. Τα προβλήµατα της ρωµαϊκής αυτοκρατορίας, σε συνδυασµό µε τις επιδροµές των Ερούλων, που κατέστρεψαν και την Αθήνα το 267/8 µ.Χ., έβαλαν τέλος σε έξι αιώνων ιστορία. Ένας κεραµικός κλίβανος λειτουργεί για λίγο πάνω στα ερείπια των θερµών και φαίνεται ότι το ιερό δεν ήταν πια παρά ένας ερειπιώνας, όπου θα σύχναζαν µόνο όσοι αναζητούσαν έτοιµο οικοδοµικό υλικό για να το χρησιµοποιήσουν αλλού.
Αρχαιολογικός Χώρος ΚιονίωνΠόσο φηµισµένος ήταν ο ναός αυτός, µπορούµε να το διαπιστώσουµε από την αναφορά του Στράβωνα σ’ αυτόν ως «µέγα και θέας άξιον», αλλά και από τη µεγάλη εµβέλεια της φήµης του, που ξεπερνούσε τα σύνορα του τότε ελληνικού κόσµου και έφτανε µέχρι την Ιταλία και τη Μ. Ασία. Στο ιερό αυτό, επίσης, διοργανώνονταν και εορτές προς τιµήν του θεού, τα ξακουστά «Ποσειδώνια» και «Ποσείδια» (τους µήνες Ιανουάριο-Φεβρουάριο). Τότε συγκεντρωνόταν πολύς κόσµος από όλη την Ελλάδα, διοργανώνονταν θεατρικοί αγώνες και τελούνταν θυσίες αιγοπροβάτων. Από περιγραφές του ναού και ανασκαφές που έχουν γίνει µαθαίνουµε ότι στο ιερό υπήρχαν υπερµεγέθη αγάλµατα του Ποσειδώνα και της Αµφιτρίτης.
Την ίδια εποχή καθιερώθηκε και η λατρεία της Αµφιτρίτης, συζύγου του Ποσειδώνα, η οποία λατρευόταν για τις θεραπευτικές ιδιότητες που ασκούσε σε γυναίκες, που δεν µπορούσαν να τεκνοποιήσουν. Το ιερό αυτό είχε παρόµοια φήµη µε το Ασκληπιείο της Επιδαύρου και άρρωστοι το επισκέπτονταν, εµπιστευόµενοι τις ευεργετικές του ικανότητες. Είναι γεγονός, άλλωστε, ότι το περιβάλλον, όπου ήταν χτισµένο, µέσα σε άλσος και δίπλα στη θάλασσα, ευνοούσε την ανάρρωσή τους. Οι ιερείς του ναού, εκτός των άλλων καθηκόντων τους, έκαναν και επεµβάσεις σε ασθενείς.