Σάββατο 1 Αυγούστου 2015

Ὁ Χριστιανισμὸς εἶναι οἱ φορῆς του, ναὶ ἢ ὄχι;

Ὁ Χριστιανισμὸς ἐμφανίζεται στὴν ἱστορία μὲ τὸν Κωνσταντῖνο Α' ὅπου μὲ βία ὅπου ἦταν πλειοψηφία καὶ πολὺ χρῆμα, ἄρχιζε νὰ ἐνισχύεται, μὲ ἀποτέλεσμα ἐπὶ Θεοδοσίου Α' νὰ ἀπαγορεύσῃ τὶς ἄλλες θρησκεῖες. Ἐκτότε μὲ βία καὶ νοθεία τῶν νομιζομένων τῶν ἄλλων ἐπεκτεινόταν. Δὲν εἶναι οὔτε φιλοσοφικό, οὔτε θεολογικὸ σύστημα, ὁπότε  δὲν ἀντέχει στὴν διαλεκτική.
Κατὰ τὴν ἄσκησιν κριτικῆς ἔναντι τοῦ Χριστιανισμοῦ, μία τακτικὴ εἶναι νὰ μιλήσουν γιὰ στοχοποίησιν τῶν παπάδων, δηλαδὴ ταυτίζουν τὸν Χριστιανισμὸ μὲ τοὺς παπάδες, ἐν ᾦ στὴν περίπτωσιν σκανδάλων θὰ ἀρνηθοῦν αὐτὴν τὴν ταύτισιν. 
Οἱ παπάδες μπορεῖ νὰ εἶναι ἀπὸ φανατικοὶ χριστιανοὶ μὲχρι καὶ ἄθεοι, ἀγνωστικιστές, ὁπαδοὶ ἄλλων θρησκειῶν. Πόσοι χριστιανοὶ παπάδες ἄλλαξαν στὴν πορεία ἀντιλήψεις; Στὴν ἱστορία παραδείγματα ὑπάρχουν πολλά. Κατὰ καιροὺς παπάδες γίνονταν ὅσοι ἤθελαν νὰ μάθουν νὰ διαβάζουν, ὅσοι ἤθελαν ἀξιώματα, οἱ ὁμοφυλόφιλοι, οἱ ὀκνηροί. Συνήθως βέβαια εἶναι φανατικοὶ χριστιανοὶ καὶ ἡ ἱστορία εἶναι γεμάτη μὲ παραδείγματα χριστιανικοῦ φανατισμοῦ.