Τετάρτη 22 Απριλίου 2015

Περὶ Μύθων!

Ο Πλάτων έλεγε πως το χαρακτηριστικό του ποιητή είναι «μύθους ποιείν» (Φαίδρος 61b), ενώ για τον Αριστοτέλη οι μυθολογικές διηγήσεις δίνουν μόνον το υλικό, και σημασία έχει η διαμόρφωσή του, η μορφή.[4]
Ο μυθογράφος Αριστοτέλης δεν χρησιμοποίησε στα έργα του τον μύθον, όπως ο Πλάτων, αλλά ασχολήθησε πολύ με την συλλογή και την διερεύνησή του. Δυστυχώς όμως αυτά τα συγγράμματά του με τον τίτλο Νόμιμακαι Δικαιώματα πόλεων έχουν χαθεί. Παρόμοιο υλικό υπήρχε και στις Πολιτείες που έχουν επίσης απολεσθεί. Όμως, όπως γράφει ο μελετητής του Κ. Γεωργούλης[5], τα αποσπάσματα από τα έργα του Μετά τα φυσικά(995, α3 και 1074β10) και Ηθικά Νικομάχεια (1173α1) αποδεικνύουν την αγάπη του για τον μύθο, διότι αυτός διατηρεί την συλλογική μνήμη, κυοφορεί την γνήσια σοφία και αλήθεια, ενώ το μυθικό του στοιχείο εξαιτίας της συνήθειας, του έθους, έχει μεγαλύτερη δύναμη από την γνώση. Ο φιλόσοφος θεωρεί πως υπάρχει συγγένεια μεταξύ μύθου, νόμου και έθους, και γι' αυτό ο νομοθέτης οφείλει να αντλεί από την «εθιμική μυθολογική παράδοση». Μεγάλη είναι επίσης η συγγένεια του μύθου και της φιλοσοφίας, διότι κοινή αφετητία και των δύο είναι η απορία και ο θαυμασμός.

Ὁλόκληρο τὸ ἄρθρο ἐδῶ.