Τρίτη 28 Ιουλίου 2015

Τὸ τέχνασμα τῆς αὐτοδιαψεύσεως τῶν ῥασοφόρων!

Πάνω σ'ἕνα κείμενο ποὺ βρέθηκε ἀπὸ ἐδῶ

Ἦρθε ξανὰ ἡ σειρὰ τῶν Ἑλλήνων Ἐθνικῶν νὰ ὑποστοῦν τὴν παραληρηματικὴν ἐπίθεσιν ῥασοφόρου κάποιας μητρόπολης. Κατὰ περιόδους θὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τοὺς Ἑβραίους, τοὺς ἀλλοδόξους, τοὺς ἀλλοθρήσκους, τοὺς ὁμοφυλόφιλους καὶ γενικὰ ὅλους τοὺς κοινοὺς μὲ τοὺς ναζιστὲς ἐχθρούς. Βεβαίως καὶ ἄλλοι δὲν ὑπολείπονται, ἀλλὰ κάποιοι ῥασοφόροι ἔχουν ἰδιαιτέρα κλίσιν στὴν φλυαρίαν.

Κλασσικὴ ἐξυπνακίστικη κατηγορία εἶναι, ἡ παρακάτω. « Οι μεν πρώτοι να μην χαρακτηρίζονται «γνήσιοι Έλληνες», σε αντίθεση με τους δεύτερους, οι οποίοι αποτελούν τους «γνησίους Έλληνες»!».

Ξέχασε ὅμως ὅτι προηγουμένους τοὺς σημερινοὺς Ἑλλαδῖτες τοὺς ἀπεκάλεσε Νεοέλληνες. « Πρόκειται για το κίνημα εκείνο που έχει ως στόχο να κάνει γνωστό τους νεοέλληνες «τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό, σε όλες του τις πτυχές και τις εκφάνσεις», έναν πολιτισμό, τον οποίο κάποιοι, κατ’ αυτούς «τον κρατούσαν στην αφάνεια, για ευνόητους λόγους».»

Νεοέλληνες τοὺς Ἕλληνες τοὺς θέλει ὁ μονοθεϊσμός καὶ οἱ πολιτικὲς συνιστῶσές του. Ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς ἤθελε ἕναν Τρίτον Πολιτισμόν, μὲ τὸν Ἑλληνικὸν νὰ εἶναι ὁ πρῶτος καὶ ὁ Ῥωμέϊκος ὁ δεύτερος. Παρομοίως ἔχουμε καὶ Σοβιετικὸν καὶ Ἀμερικανικὸν Πολιτισμὸν καὶ τοὺς ἐν Ἑλλάδι ἀκόλουθούς των. Ὁ ὅρος Νεοέλλην εἶναι ὅμοιος μὲ τοὺς ὅρους «Νέα Ῥώμη», «Νέα Σιών», «Νέος Ἰσραήλ» καὶ Καινὴ Διαθήκη. Ὁ Κωνσταντῖνος μέσῳ ἑνὸς τύπου ἰουδαϊσμοῦ ἤθελε νὰ δημιουργήσῃ ἕνα νέον ἔθνος, ὥστε νὰ ὁμογενοποιηθῇ ἡ αὐτοκρατορία καὶ παρήγγειλε νὰ τοῦ δημιουργήσουν μία θρησκεία καὶ ἔτσι δημιουργήθηκε ἡ Σύνοδος τῆς Νίκαιας καὶ ὁ καθολικὸς ἢ ὀρθόδοξος χριστιανισμός. Βεβαίως γιὰ νὰ ἑδραιωθῇ χρειάστηκε πάνω ἀπὸ μισὸς αἰών καὶ ἔπρεπε νὰ ξαναγίνῃ μία σύνοδος, ὅπως καὶ κάποιες ἄλλες. Γιὰ μία χιλιετία δὲν μποροῦσε νὰ ἑδραιωθῇ τὸ δόγμα στὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ πληθυσμοῦ, οὔτε νὰ ξεφορτωθοῦν τὸν Ἑλληνισμὸ μὲ αἰχμὴ τοῦ δόρατος τὸν Πλατωνισμόν. Τὸ «Νεοέλλην» χρησιμοποιεῖται ἀκριβῶς γιὰ νὰ δείξῃ τὴν ῥῆξιν μὲ τὸ παρελθόν, τὸ ὁποῖον ὅμως ποτὲ δὲν ὑφίσταται 100%. Ἡ Ἑλλάς γιὰ τοὺς ῥασοφόρους καὶ τοὺς χριστιανοὺς θεολόγους εἶναι μία ψεύτικη γήϊνη πατρίς, ἐν ἀντιθέσει μὲ τὴν ἀληθινὴ οὐράνια. Ῥασοφόρος εἶχε πεῖ κάποτε: «Ποιός δὲν θὰ πεῖ τὸν Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό, Ἕλληνα;». Γιὰ νὰ τὸν διαψεύσῃ καθ’ὁμολογίαν του, ὁ ... Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς καὶ τὴν θεωρία του περὶ ἀληθινῆς καὶ ψεύτικης πατρίδος.

Ὁ Χριστιανισμός, τὸ Ἰσλάμ, ὁ Ἰουδαϊσμός, ὁ Κομμουνισμός, ὁ Ἀναρχισμός, ὁ Ναζισμός, ὁ Φασισμός, ὁ Νεοφιλελευθερισμὸς καὶ ὁτιδήποτε ὑπόσχεται νέους κόσμους δὲν εἶναι Ἑλληνισμός. Ὁ Ἑλληνισμὸς ὁρίσθηκε πρὶν ἀπὸ χιλιάδες χρόνια καὶ συνεχίζει νὰ ὑπάρχει. Τὰ παραπάνω συστήματα θέλουν νὰ δημιουργήσουν ἕνα παγκόσμιο ἔθνος καὶ ἀπέτυχαν καὶ θὰ ἀποτυγχάνουν λόγῳ τῆς πολλαπλότητος τῆς Φύσεως. Οἱ Ἑλλαδῖτες ἀποδείχθηκε ὅτι δὲν εἶναι ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ στὴν πλειοψηφία τους καὶ αὐτοπροσδιορίζονται ἔτσι λόγῳ νομοθεσίας καὶ ἐξουσιαστικῶν τεχνασμάτων. Ψηφίζουν κόμματα χωρὶς νὰ ἔχουν διαβάσῃ τὴν πολιτικὴν θεωρία καὶ φυσικὰ ἀγνοοῦν καὶ τὸν γνήσιον ἑλληνικὸν πολιτισμόν.

Ὑπάρχει συνέχεια στὸν Ἑλληνισμὸν, παρ’ὅλο ποὺ κατὰ τὸν διάβα τῶν αἰώνων εἴχαμε προσθαφαιρέσεις φύλων. Τὸ δεικνύει ἡ γλῶσσα τὴν ὁποίαν ἀπεκάλουν «ῥωμέϊκη» γιὰ νὰ κρύψουν τὰ ἴχνη της καὶ ἡ Ἐκκλησία ἔκανε τὸ πᾶν γιὰ νὰ τὴν κωλύει, ὅπως μὲ τοὺς ἐκσλαβιστὲς Κύριλλον καὶ Μεθόδιον. Στὴν ἑλληνιστικὴ καὶ ῥωμαϊικὴ ἐποχὴ ἡ Ἀνατολὴ μιλοῦσε ἑλληνικά, μὰ ὅσοι δὲν ἐξελληνίσθησαν αὐτοβούλως, ἀκολούθησαν ἄλλα ἔθνη. Χρησιμοποιοῦν τὴν ἄχρηστην λέξιν «γνήσιον» γιὰ νὰ πλήξουν τὴν πραγματικότητα αὐτήν. Δὲν χρειάζεται ὁ Ἑλληνισμός, οὔτε ὁ Χριστιανισμὸς τὴν λέξιν γνήσιον, γιατί δὲν ὑφίσταται ὁ Ἑλληνοχριστιανισμός. Ὀνόμασαν τῆν γλῶσσαν «ῥωμέϊκα», τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα «ὀρθόδοξον παράδοσιν». Ὀρθοδοξία εἶναι οἱ βυζαντινοὶ αὐτοκράτορες καὶ οἱ παπάδες, γιατί αὐτοὶ τὴν ὅρισαν.

Βεβαίως ἀποδεικνύεται στὴν καθημερινότητα ποῖοι συκοφαντοῦν καὶ ὑβρίζουν καὶ ψευδολογοῦν καὶ γενικῶς παραληροῦν. Σὲ κάποιον χῶρο μὴ διευκρινισθέντα, ἀφ’οὗ πολλοὶ ἀρχαιόφιλοι εἶναι ὁπαδοὶ ἄλλων πολιτισμῶν καὶ θέλουν ἁπλῶς ἔμπνευσιν καὶ πρὸς προσηλυτισμόν ἔρχονται πρὸς τὰ ἑλληνικά, κάποιοι γενικὰ καὶ ἀόριστα μιλοῦν γιὰ φυσικὴν ἐξόντωσιν. Τὸν διαχωρισμὸ Ἐκκλησίας Κράτους ζητοῦν ὅλοι, αὐτὴ εἶναι ἡ φυσικὴ ἐξόντωσις;

Πρὶν τὸν Κωνσταντῖνο ὑπῆρχαν πολλὲς θρησκευτικὲς τάσεις καὶ κανένας δὲν γνώριζε τὸν χριστιανισμό, γιατί ἁπλούστατα δὲν ὑπῆρχε. Ὑπῆρχαν διάφοροι μεσσιανισμοὶ μὲ Μεσσίες ἀναμενομένους, ἐνσαρκωμένους, μόνον πνευματικούς κοκ. Οἱ ὑποτιθέμενοι διωγμοὶ τοῦ Δεκίου καὶ τῶν μεταγενεστέρων εἶναι ἄγνοια γιὰ τὴν ὔπαρξιν θρησκειῶν ὁμοίων τῶν ἰουδαϊκῶν, στὶς ὀποῖες τελικὰ παραχωροῦνται τὰ προνόμια τοῦ ἄλλοτε ἰουδαϊσμοῦ, ἀντὶ δηλαδὴ νὰ θυσιάζουν στὸν δαίμονα προστάτην τοῦ αὐτοκράτορος, νὰ προσεύχωνται στὸν Θεό τους γιὰ τὸ καλό τῆς αὐτοκρατορίας. Ὁ μετέπειτα ῥαββινικὸς ἰουδαϊσμὸς διαμορφώνεται στὴν Βαβυλῶνα, τότε περσικήν. Τὸ παλαιστινιακὸν ταλμοῦδ εἶναι μῦθος, μόνον τὸ βαβυλωνιακὸν ὑφίσταται. Οἱ πατέρες τῆς ἐκκλησίας εἶναι αὐτοὶ ποὺ ὁλοκλήρωσαν τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως στὴν Κωνσταντινούπολιν τὸ 381 μ.α.χ.χ.

Κάτι ἀναφορὲς στὸ 1890 μ.α.χ.χ. τότε ποὺ δὲν εἶχε πλήρως ἑδραιωθεῖ τὸ μύθευμα περὶ ἑλληνοχριστιανικοῦ πολιτισμοῦ τοῦ Ζαμπέλιου καὶ τοῦ Παπαῤῥηγοπούλου εἶναι ἀνάξιες λόγου καὶ συνήθως ἀναφέρονται πρὸς προσηλυτισμὸ τῶν ἑλληνιζόντων.

Διαχρονικὰ ἀπὸ τὴν συῤῥαφήν, καὶ ὄχι συγγραφὴν, τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μὲ τοὺς κατὰ τὴν ἐπιστήμην τέσσερις Μωϋσῆδες ποὺ γνωρίζουν τὸν θάνατό τους, τὴν τελικὴ γραφὴν στὴν ἑλληνικὴ ἀπὸ τοὺς μεταφραστὲς ποὺ μετέφραζαν γιὰ τριακόσια χρόνια, τοὺς διαφόρους ἀνθέλληνες βαρβάρους καὶ τοὺς χριστιανούς, λέγονται διάφορα «χαριτωμένα» περὶ ἀττικῶν Μωϋσῆδων γιὰ νὰ κρύψουν τὴν μειονεκτικότητά των. Ἡ Ἕλληνες ἔχουν τὴν φιλοσοφία καὶ οἱ ἄλλοι τὴν δῆθεν ἀποκάλυψιν. Χωρὶς σκέψιν, χωρὶς γνῶσιν ἔχουν κάποια βιβλία τὰ ὁποῖα ἐπέβαλαν μὲ τὴν βία. Αὐτὰ τὰ βιβλία λένε ὅτι ἡ ἀρχαία ἑλληνικὴ γραμματεία εἶναι πιὰ ἄχρηστη, ἀφ’οὗ ἔχουμε αὐτοὺς μὲ τὶς ἀποκαλυφθεῖσες ἀλήθειες καὶ θὰ μᾶς ἀπαγορεύσουν νὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ ὅτι ξέχασαν νὰ κάψουν. Θεωροῦν τὸν Ἑλληνισμὸν λάφυρό τους καὶ μᾶς ἀπαγορεύουν τὴν ὕπαρξιν, ἀκριβῶς γιὰ νὰ τὸν θάψουν. Τὸ ἴδιο κάνουν καὶ μὲ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ποὺ μὲ τὸ τέχνασμα τοῦ ἀγγέλου κυρίου, ποὺ ὅταν ὁμιλεῖ σὲ α’ πρόσωπο πληθυντικοῦ εἶναι λένε ὁ υἱὸς Γιαχβὲχ ἢ Ἔλ, ἀνυπόμονος νὰ ἐνσαρκωθῇ, ἄρα οἱ αὐστηρῶς μονοθεϊστὲς Ἑβραῖοι δὲν δικαιοῦνται νὰ ἀναφέρωνται στὴν Παλαιὰν Διαθήκην.

Παραθέτονται δὲ στὰ ἀρχαῖα, λόγια τοῦ Κλήμεντος Ἀλεξανδρείας, γιὰ διαψεύσθῃ ἀργότερα. Στὸ ἴδιο κείμενο ὅταν ἀπευθύνεται στοὺς χριστιανούς ἀποῤῥίπτει τὴν θεωρία περὶ πρὸ Χριστοῦ χριστιανῶν γιὰ νὰ τὴν χρησιμοποιήσῃ ἀργότερα κατὰ τῶν Ἐθνικῶν. Φαίνεται δὲ ποῖοι εἶναι πατέρες τοῦ ἑλληναραδισμοῦ, ἀφ'οὗ εἶναι δῆθεν περήφανοι γιὰ κάτι μὲ τὸ ὁποῖον ἐπέλεξαν νὰ μὴν ἔχουν καμμία σχέσιν.

Τὰ Ἐλευσίνια Μυστήρια ἔχουν τὶς ῥίζες τους τὸ ἀργότερον στὴν Μυκηναϊκὴν ἐποχήν, λογικῶς θὰ εἶναι πολὺ ἀρχαιότερα. Ὅλοι εἶχαν οἰκιακὰ μυστήρια, ἐκεῖνα ὅμως ὡς βασιλικὰ εἶχαν εὐρεῖα ἀπήχησιν καὶ ὡς ἄριστα γνώρισαν πανελλήνιον ἐμβέλειαν.

Ὁ Ἑλληνισμὸς ἐπέζησε διώξεις 1700 χρόνων καὶ δὲν πρόκειται νὰ ἐξαφανιστῇ, ἐπειδὴ δημιουργεῖ αἰσθήματα μειονεξίας σὲ κάποιους.




Γιὰ τὰ χιλιοειπωμένα περὶ Ἑλλήνων ἑορταζόντων τὸ Πάσχα καὶ ποιοῦντων ἐθνῶν ἐδῶ.